뜻

1. 적, 상대, 반대편, 경쟁자

1. enemy, adversary, opponent, rival

예문

• Quem etiam populus videns laudabat deum suum eademque dicebat: " Tradidit deus noster in manus nostras adversarium nostrum, qui vastavit terram nostram et occidit plurimos nostrum ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iudicum, 16 16:24)

  백성도 그를 보고서는 자기들의 신을 찬양하며 말하였다. “우리 땅을 망쳐 놓은 자 우리를 많이도 살해한 자 우리의 원수를 우리의 신께서 우리 손에 넘겨주셨네.” (불가타 성경, 판관기, 16장 16:24)

• Dum maledicit impius adversarium, maledicit ipse animam suam. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiasticus, 21 21:30)

  (불가타 성경, 집회서, 21장 21:30)

• habuit obtrectatorem Menecliden quendam, indidem Thebis, et adversarium in administranda re publica, satis exercitatum in dicendo, ut Thebanum scilicet: (Cornelius Tacitus, Vitae, Liber de Excellentibus Ducibus Exterarum Gentium, chapter 5 2:1)

  (코르넬리우스 타키투스, , , 5장 2:1)

• Gratias tibi, Christe salvator, tua agimus creatura, quod tam potentem adversarium nostrum, dum occideris, occidisti. (Jerome, Saint, Epistulae. Selections., Ad Heliodorum Epitaphium Nepotiani 3:1)

  (히에로니무스, 편지들, 3:1)

• etenim si in leviorum artium studio memoriae proditum est poetas nobilis poeta- rum aequalium morte doluisse, quo tandem animo eius interitum ferre debui, cum quo certare erat gloriosius quam omnino adversarium non habere ? (M. Tullius Cicero, Brvtvs, chapter 1 3:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 브루투스, 1장 3:1)

유의어 사전

1. Adversarius is the generic term for every opposer, in the field, in politics, in a court of judicature, like ἀντιστάτης. Hostis (from ἔχθω) is ‘the enemy’ in the field, and war, opp. to pacatus. Cic. Rep. ii. 3. Sen. Q. N. vi. 7. like πολέμιος; inimicus, ‘an enemy’ in heart, opp. to amicus, like ἐχθρός. Cic. Man. 10. Pompeius sæpius cum hoste conflixit, quam quisquam cum inimico concertavit. Phil. xi. 1. Verr. i. 15. Curt. vii. 10. Liv. xxii. 39. Nescio an infestior hic adversarius, quam ille hostis maneat. 2. Hostilis and inimicus denote states of hatred become habitual qualities; infestus and infensus only as temporary states; infestus (ἀνασπαστός?) applies to a quiescent state of aversion, like disaffected, unkind, and thus it is applied to inanimate things that threaten hostility; infensus (from πένθος) denotes a passionate state of mind, like enraged, and is therefore applicable to persons only. Tac. Ann. xv. 28. Non infensum, nedum hostili odio Corbulonis nomen habebatur. Cic. Verr. iii. 24. Sall. Cat. 19. Sen. N. Q. iii. pr. Animus luxuriæ non adversus tantum, sed et infestus. Liv. ii. 20. Tarquinium infesto spiculo petit; Tarquinius infenso cessit hosti. (iv. 393.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein