뜻

1. 포획, 소유

1. A taking
2. (law) The right of property acquired by prescription.

예문

• gentile Baccho, Capio fraternae dapis (Seneca, Thyestes 1005:1)

  (세네카, 1005:1)

• capio captus, captito; (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Nonus, VI 4:13)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:13)

• Volui id quidem efficere certe et capio magnum fructum, si quidem quod volui tanta in re consecutus sum. (M. Tullius Cicero, Brvtvs, chapter 3 4:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 브루투스, 3장 4:2)

• [quamvis quidam sic exponant]. capio non manibus [interim], sed animo; (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 314 283:2)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 283:2)

• itaque capio magnam voluptatem, cum tibi, cuius mihi amicitia non solum ampla sed etiam iucunda est, ea tribui, quae debeantur, tum vero remanere etiam nunc in civitate nostra studia prope omnium consensu erga fortis et industrios viros, quae mihi ipsi una semper tributa merces est laborum et vigiliarum mearum. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER TERTIVS: AD AP. CLAVDIVM PVLCHRVM, letter 10 6:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 6:2)