뜻

1. 포획, 소유

1. A taking
2. (law) The right of property acquired by prescription.

예문

• gentile Baccho, Capio fraternae dapis (Seneca, Thyestes 1005:1)

  (세네카, 1005:1)

• Per quod satis dilucet, hane capionem posse dici, quasi hanc captionem, et in usu et in pignore. (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Sextus, X 4:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:1)

• capio captus, captito; (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Nonus, VI 4:13)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:13)

• Volui id quidem efficere certe et capio magnum fructum, si quidem quod volui tanta in re consecutus sum. (M. Tullius Cicero, Brvtvs, chapter 3 4:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 브루투스, 3장 4:2)

• [quamvis quidam sic exponant]. capio non manibus [interim], sed animo; (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM SECVNDVM COMMENTARIVS., commline 314 283:2)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 283:2)