고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: for, fārī, fātus sum
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | for (나는) 말한다 |
fāris, fāre (너는) 말한다 |
fātur (그는) 말한다 |
복수 | fāmur (우리는) 말한다 |
fāminī (너희는) 말한다 |
fantur (그들은) 말한다 |
|
과거 | 단수 | fābar (나는) 말하고 있었다 |
fābāris, fābāre (너는) 말하고 있었다 |
fābātur (그는) 말하고 있었다 |
복수 | fābāmur (우리는) 말하고 있었다 |
fābāminī (너희는) 말하고 있었다 |
fābantur (그들은) 말하고 있었다 |
|
미래 | 단수 | fābor (나는) 말하겠다 |
fāberis, fābere (너는) 말하겠다 |
fābitur (그는) 말하겠다 |
복수 | fābimur (우리는) 말하겠다 |
fābiminī (너희는) 말하겠다 |
fābuntur (그들은) 말하겠다 |
|
완료 | 단수 | fātus sum (나는) 말했다 |
fātus es (너는) 말했다 |
fātus est (그는) 말했다 |
복수 | fātī sumus (우리는) 말했다 |
fātī estis (너희는) 말했다 |
fātī sunt (그들은) 말했다 |
|
과거완료 | 단수 | fātus eram (나는) 말했었다 |
fātus erās (너는) 말했었다 |
fātus erat (그는) 말했었다 |
복수 | fātī erāmus (우리는) 말했었다 |
fātī erātis (너희는) 말했었다 |
fātī erant (그들은) 말했었다 |
|
미래완료 | 단수 | fātus erō (나는) 말했겠다 |
fātus eris (너는) 말했겠다 |
fātus erit (그는) 말했겠다 |
복수 | fātī erimus (우리는) 말했겠다 |
fātī eritis (너희는) 말했겠다 |
fātī erunt (그들은) 말했겠다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | fer (나는) 말하자 |
fēris, fēre (너는) 말하자 |
fētur (그는) 말하자 |
복수 | fēmur (우리는) 말하자 |
fēminī (너희는) 말하자 |
fentur (그들은) 말하자 |
|
과거 | 단수 | fārer (나는) 말하고 있었다 |
fārēris, fārēre (너는) 말하고 있었다 |
fārētur (그는) 말하고 있었다 |
복수 | fārēmur (우리는) 말하고 있었다 |
fārēminī (너희는) 말하고 있었다 |
fārentur (그들은) 말하고 있었다 |
|
완료 | 단수 | fātus sim (나는) 말했다 |
fātus sīs (너는) 말했다 |
fātus sit (그는) 말했다 |
복수 | fātī sīmus (우리는) 말했다 |
fātī sītis (너희는) 말했다 |
fātī sint (그들은) 말했다 |
|
과거완료 | 단수 | fātus essem (나는) 말했었다 |
fātus essēs (너는) 말했었다 |
fātus esset (그는) 말했었다 |
복수 | fātī essēmus (우리는) 말했었다 |
fātī essētis (너희는) 말했었다 |
fātī essent (그들은) 말했었다 |
1인칭 | 2인칭 | 3인칭 | ||
---|---|---|---|---|
현재 | 단수 | fāre (너는) 말해라 |
||
복수 | fāminī (너희는) 말해라 |
|||
미래 | 단수 | fātor (네가) 말하게 해라 |
fātor (그가) 말하게 해라 |
|
복수 | fantor (그들이) 말하게 해라 |
현재 | 완료 | 미래 | |
---|---|---|---|
능동태 | fārī 말함 |
fātus esse 말했음 |
fātūrus esse 말하겠음 |
수동태 | fātum īrī 말해지겠음 |
nam equidem te iam sector quintum hunc annum, quom interea, credo, ovis si in ludum iret, potuisset iam fieri ut probe litteras sciret, quom interim tu meum ingenium fans atque infans nondum etiam edidicisti. (T. Maccius Plautus, Persa, act 2, scene 1 1:5)
(티투스 마키우스 플라우투스, , , 1:5)
Quīntus tam verēcundus erat ut vix fārī posset. (Oxford Latin Course III, Quīntus Maecēnātī commendātur 43:21)
(옥스포드 라틴 코스 3권, 43:21)
Manus enim vestrae pollutae sunt sanguine, et digiti vestri iniquitate; labia vestra locuta sunt mendacium, et lingua vestra iniquitatem fatur. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Isaiae, 59 59:3)
너희 손바닥은 피로, 너희 손가락은 죄악으로 더러워졌고 너희 입술은 속임수를 말하며 너희 혀는 불의를 지껄인다. (불가타 성경, 이사야서, 59장 59:3)
"Diis etiam ipsique Iovi formidabiles aquas istas Stygias vel fando comperisti, quodque vos deieratis per numina deorum, deos per Stygis maiestatem solere!" (Apuleius, Metamorphoses, book 6 1:115)
(아풀레이우스, 변신, 6권 1:115)
in eo hominum congressu cum profundebantur aliter
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, , 1장 2:4)
1. Dicere denotes to say, as conveying information, in reference to the hearer, in opp. to tacere, like the neutral word loqui. Cic. Rull. ii. 1. Ver. ii. 1, 71, 86. Plin. Ep. iv. 20. vii. 6, like λέγειν; but aio expresses an affirmation, with reference to the speaker, in opp. to nego. Cic. Off. iii. 23. Plaut. Rud. ii. 4, 14. Terent. Eun. ii. 2, 21, like φάναι. 2. Ait is in construction with an indirect form of speech, and therefore generally governs an infinitive; whereas inquit is in construction with a direct form of speech, and therefore admits an indicative, imperative, or conjunctive. 3. Aio denotes the simple affirmation of a proposition by merely expressing it, whereas asseverare, affirmare, contendere, denote an emphatic affirmation; asseverare is to affirm in earnest, in opp. to a jocular, or even light affirmation, jocari. Cic. Brut. 85; affirmare, to affirm as certain, in opp. to doubts and rumors, dubitare, Divin. ii. 3, 8; contendere, to affirm against contradiction, and to maintain one’s opinion, in opp. to yielding it up, or renouncing it. 4. Dicere (δεῖξαι) denotes to say, without any accessory notion, whereas loqui (λακεῖν), as a transitive verb, with the contemptuous accessory notion that that which is said is mere idle talk. Cic. Att. xiv. 4. Horribile est quæ loquantur, quæ minitentur. 5. Loqui denotes speaking in general; fabulari, a good-humored, or, at least, pleasant mode of speaking, to pass away the time, in which no heed is taken of the substance and import of what is said, like λαλεῖν; lastly, dicere, as a neuter verb, denotes a speech prepared according to the rules of art, a studied speech, particularly from the rostrum, like λέγειν. Liv. xlv. 39. Tu, centurio, miles, quid de imperatore Paulo senatus decreverit potius quam quid Sergio Galba fabuletur audi, et hoc dicere me potius quam illum audi; ille nihil præterquam loqui, et id ipsum maledice et maligne didicit. Cic. Brut. 58. Scipio sane mihi bene et loqui videtur et dicere. Orat. iii. 10. Neque enim conamur docere eum dicere qui loqui nesciat. Orat. 32. Muren. 34, 71. Suet. Cl. 4. Qui tam ἀσαφῶς loquatur, qui possit quum declamat σαφῶς dicere quæ dicenda sunt non video. 6. Fari (φάναι) denotes speaking, as the mechanical use of the organs of speech to articulate sounds and words, nearly in opp. to infantem esse; whereas loqui (λακεῖν), as the means of giving utterance to one’s thoughts, in opp. to tacere. And as fari may be sometimes limited to the utterance of single words, it easily combines with the image of an unusual, imposing, oracular brevity, as in the decrees of fate, fati; whereas loqui, as a usual mode of speaking, is applicable to excess in speaking, loquacitas. (iv. 1.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0069%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용