뜻

1. 특별한, 특정한, 어려운
2. 현저한, 저명한, 훌륭한

1. particular, special
2. distinguished, preeminent

예문

• Verrit, sternit, coquit, tucceta concinnat, apponit scitule, sed praecipui poculis crebris grandibusque singulos ingurgitat. (Apuleius, Metamorphoses, book 7 9:8)

  (아풀레이우스, 변신, 7권 9:8)

• Erant tunc in eius ludo boni multi, sed praecipui duo, Theophrastus et Eudemus. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Tertius Decimus, V 4:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:1)

• Verum ex cunctis, quae proposui, quaeque omisi temporis compendia sequens (nam inexputabilis erat numerus) saporis praecipui mella reddit thymus. (Columella, Lucius Junius Moderatus, Res Rustica, book 9, chapter 4 6:1)

  (콜루멜라, 루키우스 유니우스 모데라투스, 농업론, 9권, 4장 6:1)

• praecipui quique Icenorum, quasi cunctam regionem muneri accepissent, avitis bonis exuuntur, et propinqui regis inter mancipia habebantur. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER XIV, chapter 31 31:4)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 31장 31:4)

• Omnium harum gentium virtute praecipui Batavi non multum ex ripa, sed insulam Rheni amnis colunt, Chattorum quondam populus et seditione domestica in eas sedes transgressus in quibus pars Romani imperii fierent. (Cornelius Tacitus, de Origine et Situ Germanorum Liber, chapter 29 1:1)

  (코르넬리우스 타키투스, 게르만 족의 기원과 위치, 29장 1:1)