뜻

1. 수사학 교사
2. 연설자, 웅변가, 변사

1. teacher of rhetoric.
2. (derogatory) orator, rhetorician.

예문

• iam dēbēs ad rhētorem īre.' (Oxford Latin Course II, Quīntus togam virīlem sūmit 25:32)

  이제 넌 수사학 선생에게로 가야한다.' (옥스포드 라틴 코스 2권, 25:32)

• Percontabar ego Antonium rhetorem, cur hoc ita usu veniret quod Quadrigarius dixisset, ut contigui magis directioresque ictus fiant, si vel lapidem vel sagittam sursum versus iacias quam deorsum, cum proclivior faciliorque iactus sit ex supernis in infima quam ex infimis in superna. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Nonus, I 3:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 3:1)

• Tum Graeci plusculi qui in eo convivio erant, homines amoeni et nostras quoque litteras haut incuriose docti, rhetorem lacessere insectarique adorti sunt tamquam prorsus barbarum et agrestem, qui ortus terra Hispania foret clamatorque tantum et facundia rabida iurgiosaque esset eiusque linguae exercitationes doceret quae nullas voluptates nullamque mulcedinem Veneris atque Musae haberet; (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Nonus Decimus, IX 8:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 8:1)

• Apud Cestium Pium rhetorem declamabat hanc suasoriam SVRDINVS, ingeniosus adulescens, a quo Graecae fabulae eleganter in sermonem Latinum conuersae sunt. (Seneca, Suasoriae, Deliberat Cicero an scripta sua conburat, promittente Antonio incolumitatem, si fecisset. 12:1)

  (세네카, , 12:1)

• Si temperari balneum cupis fervens, Faustine, quod vix Iulianus intraret, Roga, lavetur, rhetorem Sabineium. (Martial, Epigrammata, book 3, XXV 25:1)

  (마르티알리스, 에피그램집, 3권, 25:1)