뜻

1. 참나무의, 참나무로 만들어진
2. 단단한, 튼튼한, 강건한

1. of oak, oaken
2. (by extension) hard, firm, solid, robust

예문

• Vidit quoque Cinaeum et, assumpta parabola sua, ait: " Robustum quidem est habitaculum tuum, et in petra positus nidus tuus. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Numeri, 24 24:21)

  그는 또 카인족을 보며 신탁을 선포하였다. “네 거처는 든든하고 네 보금자리는 바위 위에 있다. (불가타 성경, 민수기, 24장 24:21)

• qui eduxit quadrigam et equum, agmen et robustum; simul iacuerunt nec resurgent, contriti sunt quasi linum et exstincti sunt. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Isaiae, 43 43:17)

  병거와 병마 군대와 용사들을 함께 나오게 하신 분. 그들은 쓰러져 다시는 일어나지 못하고 꺼져 가는 심지처럼 사그라졌다. (불가타 성경, 이사야서, 43장 43:17)

• Et regnum quartum erit robustum velut ferrum; quomodo ferrum comminuit et domat omnia, et sicut ferrum comminuens conteret et comminuet omnia haec. (Biblia Sacra Vulgata, Prophetia Danielis, 2 2:40)

  그러고 나서 쇠처럼 강건한 넷째 나라가 생겨날 것입니다. 쇠가 모든 것을 부수고 깨뜨리듯이, 그렇게 으깨 버리는 쇠처럼 그 나라는 앞의 모든 나라를 부수고 깨뜨릴 것입니다. (불가타 성경, 다니엘서, 2장 2:40)

• Qui micare facit vastitatem super robustum et vastitatem super arcem affert. (Biblia Sacra Vulgata, Prophetia Amos, 5 5:9)

  (불가타 성경, 아모스서, 5장 5:9)

• utique si corpus iuvenile et robustum et exercitatum est, multoque magis si id vulnus ebrietas praecessit. (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber V, chapter 26 27:154)

  (켈수스, 의학에 관하여, , 26장 27:154)

유의어 사전

1. Validus (from ὅλοσ, οὖλος), means strong, in an active sense, as able to perform something, in opp. to imbecillis, Cic. Fam. vii. 1. Plin. H. N. xiv. 21, like σθεναρός; whereas firmus and robustus, in a passive sense, as able to endure; firmum (from φράξαι, φάργνυμι), strong from an immovable position, and, consequently, stedfast, in opp. to labans, vacillans, and, for want of a corresponding adjective, to imbecillus, Cic. Fam. ix. 16. Sall. Jug. 10. Quintil. v. 10, 49, like βέβαιος; robustum (from ἐῤῥῶσθαι) through its compact nature, and its impenetrable and, consequently, durable materials, nearly in opp. to tenerum, like ῥωμαλέος and ἰσχυρός. 2. Imbecillitas denotes generally a mental, infirmitas, a bodily weakness, according to Cic. Fin. v. 45. In infirma ætate, imbecillaque mente: both are sometimes used in a mental sense, in which case imbecillitas denotes a natural weakness of the head or heart, a want of talent or of spirit; whereas infirmitas, a moral weakness of character, fickleness and uncertainty, for example: Cæs. B. G. vii. 77. Nolite stultitia ac temeritate vestra aut imbecillitate animi omnem Galliam prosternere; comp. with iv. 5. Cæsar infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et rebus plerumque novis student. Or, Cic. Divin. ii. 60, with Fam. xv. 1. Or, Tac. Ann. iv. 8, with Hist. i. 9. (iv. 164.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein