뜻

1. 결속, 결합, 연결하는 매개체

1. A bond, tie, or other connecting item.

예문

• Circa praesepium capita demersi contruncabant moles palearum, cervices cariosa vulnerum putredine follicantes, nares languidas assiduo pulsu tussedinis hiulei, pectora copulae sparteae tritura continua exulcerati, costas perpetua castigatione ossium tenus renudati, ungulas multivia circumcursione in enorme vestigium porrecti totumque corium veterno atque scabiosa macie exasperati. (Apuleius, Metamorphoses, book 9 13:3)

  (아풀레이우스, 변신, 9권 13:3)

• et sic cum praefata uirgine ad regem Aeduinum quasi comes copulae carnalis aduenit. (The Venerable Bede, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER SECUNDUS., CAP. IX. 1:14)

  (베다 베네라빌리스, , , 1:14)

• meritoque tamquam materni exsors immunisque partus, et muliebris copulae, etsi hebdomas femineo nuncupetur vocabulo, virilis habet sanctificationis gratiam: (Sanctus Ambrosius, De Noe et Arca, Caput XII 2:8)

  (성 암브로시우스, 노아와 방주에 대하여, 12장 2:8)

• Monachos autem atque moniales, post publicum etiam suae professionis votum, et benedictionis vel consecrationis vinculum, posse matrimonium contrahere, ubi licet sit voti transgressio, nulla tamen fiet initae copulae separatio: (Petrus Abaelardus, Theologia scholarium, Liber secundus 27:2)

  (피에르 아벨라르, , 27:2)

• Certe enim dum coniugia in mundo celebrantur, coniugati quique conuocantur, ut qui in uia iam coniugii praecesserunt, in subsequentis quoque copulae gaudio misceantur. (The Venerable Bede, Historiam ecclesiasticam gentis Anglorum, LIBER PRIMUS., CAP. XXVII. 4:2)

  (베다 베네라빌리스, , , 4:2)