뜻

1. 승무원, 종업원, 종
2. 측근, 보좌관
3. 공범

1. attendant, servant, waiter
2. agent, aide
3. accomplice

예문

• Et factum est, ut post mortem Moysi servi Domini loqueretur Dominus ad Iosue filium Nun ministrum Moysi et diceret ei: (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iosue, 1 1:1)

  주님의 종 모세가 죽은 뒤, 주님께서 모세의 시종인 눈의 아들 여호수아에게 말씀하셨다. (불가타 성경, 여호수아기, 1장 1:1)

• Accitoque Athach eunucho, quem rex ministrum ei dederat, praecepit ei, ut iret ad Mardochaeum et disceret ab eo cur hoc faceret. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Esther, 4 4:5)

  (불가타 성경, 에스테르기, 4장 4:5)

• Fideliorem hominem et qui faciliores haberet accessus ad aures tuas ferens litteras meas, numquam potui reperire, quam nunc dominus obtulit servum et ministrum Christi diaconum Paulum ambobus nobis carissimum, ut aliquid tibi loquerer non pro potentia tua et honore quem geris in isto saeculo maligno, nec pro incolumitate carnis tuae corruptibilis atque mortalis, quia et ipsa transitoria est, et quam diu sit, semper incertum est, sed pro illa salute quam nobis promisit Christus, qui propterea hic exhonoratus atque crucifixus est, ut doceret nos bona saeculi huius magis contemnere quam diligere, et hoc amare et sperare ab illo, quod in sua resurrectione monstravit; (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 51. (A. D. 427 Epist. CCXX) Domino Filio In Praesentem et In Aeternam salutem Dei Misericordia Protegente et Regendo Bonifatio Augustinus 1:1)

  (아우구스티누스, 편지들, 1:1)

• ipsumque Mithram illum suum sacerdotem praecipuum, divino quodam stellarum consortio, ut aiebat, mihi coniunctum, sacrorum ministrum decernit. (Apuleius, Metamorphoses, book 11 22:3)

  (아풀레이우스, 변신, 11권 22:3)

• Ubicumque autem repertum est malum, ministrum ab inferiore parte exprimere moderate scrotum oportet; (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber VII, chapter 19 20:41)

  (켈수스, 의학에 관하여, , 19장 20:41)

유의어 사전

1. Servus, ancilla, famulus, and mancipium, denote a servant who is not free, a slave; minister, one who is free, or only in subordination. Plin. Ep. x. 97. Ancillæ, quæ ministræ dicebantur; that is, in Christian assemblies. 2. Servus (from εἴρερος) means a slave, in a political and juridical sense, as in a state of subjugation, in opp. to dominus, Cic. Verr. iv. 50, like δοῦλος and δμώς; famulus (χαμαλός?) in a patriarchal sense, as belonging to and part of the family, in opp. to herus, Cic. Off. ii. 7, like οἰκέτης; mancipium, in an economical sense, as a possession and marketable commodity, like ἀνδράποδον. 3. Serva means a female slave, with especial reference to her legal condition; ancilla, in ordinary life, as the feminine of servus. Servitus denotes slavery, quite indifferently, as a regular, natural, legal state; whereas servitium, either with contempt or compassion, as an irregular, compulsory, ignominious state. Most prose writers, however, use servitus merely as the abstract; servitium, and especially servitia, as the concrete term for servi. (v. 136.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein