고전 발음: []교회 발음: []
기본형: abundē
| 원급 | 비교급 | 최상급 | |
|---|---|---|---|
| 부사 | abundē | abundius | abundissimē |
ergo satis abunde videtur fecisse, qui ex singulis doctrinis partes et rationes earum mediocriter habet notas, eas quae necessariae sunt ad architecturam, uti, si quid de his rebus et artibus iudicare et probare opus fuerit, ne deficiatur. (Vitruvius Pollio, De Architectura, LIBER PRIMUS, chapter 1 2:72)
(비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, , 1장 2:72)
Ergo si nimium alicui fatigato paene febris est, huic abunde est loco tepido demittere se inguinibus tenus in aquam calidam, cui paulum olei sit adiectum, deinde totum quidem corpus, maxime tamen eas partes, quae in aqua fuerunt, leviter perfricare ex oleo, cui vinum et paulum contriti salis sit adiectum. (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber I, chapter 3 4:20)
(켈수스, 의학에 관하여, , 3장 4:20)
dabantque aut nigrum veratrum aut filiculam aut squamam aeris, quam ΛΕΠΊΔΑ ΧΑΛΚΟΥ͂ Graeci vocant, aut lactucae marinae lac, cuius gutta pani adiecta abunde purgat, aut lac vel asininum aut bubulum, vel caprinum, eique salis paulum adiciebant, decoquebantque id et sublatis is, quae coierant, quod quasi serum supererat, bibere cogebant. (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber II, chapter 12 13:2)
(켈수스, 의학에 관하여, , 12장 13:2)
ex ceteris spiritum evocare abunde est. (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber IV, chapter 20 20:12)
(켈수스, 의학에 관하여, , 20장 20:12)
deinde malagmata contusa abunde mollescunt: (Aulus Cornelius Celsus, De Medicina, Liber V, chapter 17 18:12)
(켈수스, 의학에 관하여, , 17장 18:12)
1. Satis (from ἄση) denotes, like ἱκανῶς, a sufficient measure, without any accessory reference; whereas affatim and abunde with the accessory notion of rather too much than too little; abunde, like ἅλις, with an objective and absolute reference; whereas affatim, like ἀφθόνως, in a subjective and relative sense. A person may have worked affatim, according to his own opinion, and yet not satis. Cic. Att. ii. 16. Puto enim me Dicæarcho affatim satis fecisse. And, xvi. 1. Satis est et affatim prorsus. Liv. iv. 22. Frumentum non necessitati satis, sed copiæ quoque abunde ex ante confecto sufficiebat. 2. Satiare denotes satisfying, as the appeasing of a want generally, of hunger, of a longing, etc.; whereas saturare, as the appeasing of an unnatural craving, of an over-eager longing, or a voracious hunger, of hatred, of the thirst for blood. (i. 109.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0001%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용
