뜻

1. 싸우다, 다투다, 공격하다, 교전하다, 싸움을 벌이다

1. I fight, battle or attack

예문

• Et tamen vehementer cum adversario dimicans saepe ab eo vulnera accipio, cum delectationem oblatae laudis mihi auferre non possum. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 8. (A. D. 392 Epist. XXII) Aurelio Episcopo Augustinus Presbyter 8:13)

  (아우구스티누스, 편지들, 8:13)

• Flagrans post haec ad eruendum castellum, ubi periclitatus est, operam convertit et curam, nusquam ab antesignanis ipse digrediens, ut inter primos dimicans militi ad fortiter faciendum esset exemplo, spectator probatorque gestorum. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXIIII, chapter 5 11:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 11:1)

• ita exclusus multis saepe frustra conatibus captis ut sibi ad castra faceret, acriter dimicans cecidit, et consul nuntio circumventi fratris conversus ad pugnam, dum se temere magis quam satis caute in mediam dimicationem infert, volnere accepto aegre ab circumstantibus ereptus et suorum animos turbavit et ferociores hostes fecit; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber III 53:3)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 53:3)

• Ex quaesturae deinde honore legioni praepositus Tarichaeas et Gamalam urbes Iudaeae ualidissimas in potestatem redegit, equo quadam acie sub feminibus amisso alteroque inscenso, cuius rector circa se dimicans occubuerat. (C. Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum, Divus Titus, chapter 4 3:1)

  (가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, , 4장 3:1)

• Quos dum obsidet rex, inter promptissimos dimicans sagitta ictus est, quae in medio crure fixa reliquerat spiculum. (Curtius Rufus, Quintus, Historiae Alexandri Magni, book 7, chapter 6 4:1)

  (쿠르티우스 루푸스, 퀸투스, 알렉산드로스 대왕 전기, 7권, 6장 4:1)

유의어 사전

1. Pugnare and confligere mean, to decide a quarrel by force, generally in a mass, in a battle; dimicare and digladiari, to decide a quarrel by arms, and generally in a single combat. 2. Pugnare denotes a battle, more with reference to its form, and on its brightest side, as requiring skill and courage; confligere, as a mere engagement, in consequence of an occasional collision, on its rough side as aiming at slaughter and carnage. Cic. Balb. 9. Qui cum hoste nostro cominus sæpe in acie pugnavit: comp. with Off. i. 23. Tenere in acie versari et manu cum hoste confligere, immane quiddam et belluarum simile est. Or, Nep. Eum. 4. and 8. 3. Dimicare denotes a fight with weapons agreed upon by the parties, such as swords, spears, lances, clubs, and gives the harmless image of a man who fights in his own defence; whereas digladiari denotes a fight with sword or poniard, and gives the hateful image of a practised gladiator, whose calling and art consist in nothing but fighting and assassinating. Cic. Tusc. iv. 19. Convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patria: comp. with Leg. iii. 9. Iis sicis, quas ipse se projecisse dicit in forum, quibus inter se digladientur cives. (v. 187.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein