뜻

1. 기꺼이, 열정적으로
2. 기쁘게, 기분 좋게
3. 열심히, 열광적으로

1. willingly, eagerly
2. gladly, cheerfully
3. with vigour, with enthusiasm

예문

• Quibus auditis, Phinees sacerdos et principes legationis Israel, qui erant cum eo, placati sunt et verba filiorum Ruben et Gad et dimidiae tribus Manasse libentissime susceperunt; (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iosue, 22 22:30)

  피느하스 사제와 공동체의 수장들과 그와 함께 있던 이스라엘 씨족의 우두머리들은, 르우벤의 자손들과 가드의 자손들과 므나쎄의 자손들이 하는 말을 듣고서 좋게 여겼다. (불가타 성경, 여호수아기, 22장 22:30)

• Qui responderunt: " Libentissime dabimus ". Expandentesque super terram pallium proiecerunt in eo unusquisque anulum de praeda sua. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iudicum, 8 8:25)

  그러자 그들은 “드리고 말고요.” 하면서, 겉옷을 펴고 저마다 전리품 가운데에서 고리를 하나씩 그 위에 던졌다. (불가타 성경, 판관기, 8장 8:25)

• Dicebat autem suasorias libentissime et frequentius Graecas quam Latinas. (Seneca, Suasoriae, Deliberat Alexander Magnus an Babylona intret, cum denuntiatum esset illi responso auguris periculum. 5:10)

  (세네카, , 5:10)

• Lactucae quoque in hunc usum semina vel maxime serenda sunt, quoniam et mollissimum est olus, et libentissime ab his avibus appetitur. (Columella, Lucius Junius Moderatus, Res Rustica, book 8, chapter 14 2:5)

  (콜루멜라, 루키우스 유니우스 모데라투스, 농업론, 8권, 14장 2:5)

• Washingtonius jam ad montem Vernonium properabat, ubi a conjuge pia, vicinis, famulis, servisque laetissime est acceptus, et, habitu militari deposito, gladium vomere libentissime commutavit. (Francis Glass, Washingtonii Vita, CAPUT DECIMUM QUINTUM. 17:31)

  (프란키스 글라스, , 17:31)

유의어 사전

1. Sponte (πόθος) means voluntarily; whereas ultro, in an over-ready manner; so that sponte refers to the mind of the agent, ultro to the thing itself. Liv. x. 19. Orare ne collegæ auxilium, quod acciendum ultro fuerit, sua sponte oblatum sperneretur; and Tac. Hist. iv. 79. Suet. Cæs. 6. Sponte accusare means to accuse of one’s own accord; whereas ultro accusare means to obtrude one’s self into the office of an accuser, when one should be satisfied with not being one’s self accused; according to which, ultro accusavit may be resolved into the complete phrase: Haud contentus non accusari ab altero, ultro etiam progressus est, ut ipse accusaret alterum, or, ultro progressus accusavit alterum. 2. Sponte, from choice, is in opp. to casu, or necessitate, Colum. ii. 1, 13. Plin. Ep. v. 14. Tac. Ann. vi. 23; whereas sua sponte, quite of one’s own accord, like αὐτομάτως, in opp. to rogatus, provocatus, or invitatus. Cæs. B. G. i. 44. Cic. Fam. i. 7. iv. 3. vii. 5. (iii. 103.) 3. Sponte and spontaneus, like ἑκών and ἑκούσιος, paint the voluntary action as an act of the understanding; voluntate and voluntarius, like ἐθελοντής, as an act of the will, in opp. to invite; libenter and libens, like ἄσμενος, as an act of feeling, in opp. to tædio. (iv. 277.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein