뜻

1. 파괴자, 위반자, 위배자

1. breaker; violator

예문

• nam volitare in foro, haerere in iure ac praetorum tribunalibus, iudicia privata magnarum rerum obire, in quibus saepe non de facto, sed de aequitate ac iure certetur, iactare se in causis centumviralibus, in quibus usucapionum, tutelarum, gentilitatum, agnationum, adluvionum, circumluvionum, nexorum, mancipiorum, parietum, luminum, stillicidiorum, testamentorum ruptorum aut ratorum, ceterarumque rerum innumerabilium iura versentur, cum omnino, quid suum, quid alienum, qua re denique civis aut peregrinus, servus aut liber quispiam sit, ignoret, insignis est impudentiae. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER PRIMVS 173:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 173:1)

• exanimatum auctores quoniam non omnes sunt, mihi in incerto relictum sit, sicut inter foederum ruptorum testationem ingenti fragore caeli procellam effusam; (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber VIII 64:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 64:1)

• Romam cum eo exercitu qui ad urbem esset Iovem foederum ruptorum ab Hannibale testem deosque alios defensuros esse. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXVI 108:2)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 108:2)

• sed pleraque eorum quo debuerint reccidisse, foederumque ruptorum ipsos ab se graviores multo quam populus Romanus voluerit poenas exegisse. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXV 455:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 455:1)

• eadem rursus numina, eadem fata ruptores foederum expectarent. (Cornelius Tacitus, Historiae, LIBER IV, chapter 57 57:6)

  (코르넬리우스 타키투스, 역사, , 57장 57:6)