뜻

1. 말수가 많은, 장황한, 수다스러운, 지루하게 긴, 장황하게 쓰는

1. wordy, verbose, prolix

예문

• quamquam ante haec sponsalia non solum, cum ab urbe abesset, numquam ad suorum quemquam litteras misit, quin Attico scriberet, quid ageret, inprimis quid legeret quibusque in locis et quamdiu esset moraturus, sed etiam, cum esset in urbe et propter infinitas suas occupationes minus saepe, quam vellet, Attico frueretur, nullus dies temere intercessit, quo non ad eum scriberet, cum modo aliquid de antiquitate ab eo requireret, modo aliquam quaestionem poeticam ei proponeret, interdum iocans eius verbosiores eliceret epistulas. (Cornelius Tacitus, Vitae, Ex Libro de Latinis Historicis, chapter 20 1:1)

  (코르넬리우스 타키투스, , , 20장 1:1)

• " Numquid illi, qui multa loquitur, non et respondetur? Aut vir verbosus iustificabitur? (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iob, 11 11:2)

  말을 많이 한다고 대답 없이 넘어갈 수 있으며 말을 잘한다고 의롭다 할 수 있으리오? (불가타 성경, 욥기, 11장 11:2)

• Noli verbosus esse in multitudine presbyterorum et non iteres verbum in oratione tua. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiasticus, 7 7:15)

  힘든 일을 싫어하지 말고 지극히 높으신 분께서 창조하신 들일을 싫어하지 마라. (불가타 성경, 집회서, 7장 7:15)

• "Haec illa verbosa et satis coriosa avis in auribus Veneris, filii lacerans existimationem, ganniebat:" (Apuleius, Metamorphoses, book 5 5:221)

  (아풀레이우스, 변신, 5권 5:221)

• Quod si, ut ait Nigidius, omnia istiusmodi inclinamenta nimium ac praeter modum significant et idcirco in culpas , ut vinosus, mulierosus, morosus, verbosus, famosus, cur ingeniosus et formosus " et officiosus et speciosus, quae pariter ab ingenio et forma et officio et specie, inclinata sunt, cur etiam disciplinosus, consiliosus, victoriosus, quae M. Cato ita affiguravit, cur item facundiosa, quod Sempronius Asellio XIII Rerum Gestarum ita scripsit: (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Quartus, IX 13:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 13:1)

유의어 사전

1. Garrire (γηρύω) denotes talking, with reference to excessive fondness for speaking; fabulari, to the nullity; blatire, and the intensive blaterare, to the foolishness of what is said. 2. The garrulus is tiresome from the quality, the loquax from the quantity, of what he says. For garrulitas expresses childish or idle talkativeness, from the mere pleasure of talking and hearing one’s self talk, without regard to the value and substance of what is said, and has its origin in a degeneracy of youthful vivacity, and even in the abuse of superior talents, like λαλία; whereas loquacitas (λακάζειν) expresses a quaint talkativeness, from inability to stop short, which has its origin in the diminished energy of old age, like ἀδολεσχία. The garrulus, in his efforts to please and entertain by light conversation, is silly and imbecile; the loquax, in his efforts to instruct, and make himself clearly understood, is often tedious. 3. Garrulus and loquax denote qualities of persons, speakers; verbosus, of things, speeches, and writings. (iii. 81.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein