뜻

1. (intransitive) I fight or contend with or alongside another or others
2. (transitive) I fight or combat with (someone or something)

예문

• Tunc igitur procul dubio iam morti proximus, cum viderem canes et modo magnos et numera multos et ursis ac leonibus ad compugnandum idoneos in me convocatos exasperari, e re nata capto consilio, fugam desino ac me retrorsus celeri gradu rursum iri stabulum quo deverteramus recipio. (Apuleius, Metamorphoses, book 4 3:5)

  (아풀레이우스, 변신, 4권 3:5)

• Vidistis, inquit Taurus, non sane iucundum spectaculum, sed cognitu tamen utile, congredientes conpugnantesque philosophum et dolorem. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Duodecimus, V 4:2)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:2)

• inscium quoque et impium et ebrium et sobrium quidem paulo, sed rectius per i litteram, non per e, in eodem casu pronuntiandum, eaque inter eos contentio longius duceretur, non arbitratus ego operae pretium esse eadem istaec diutius audire, clamantes conpugnantesque illos reliqui. (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Quartus Decimus, V 5:2)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 5:2)

• Duae itaque sectae sunt sub duorum fratrum nomine compugnantes invicem, et contrariae sibi. (Sanctus Ambrosius, De Cain et Abel, Liber I, Caput I 5:1)

  (성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 1장 5:1)

• Compugnantibus enim hospitium unum perpetuo esse non potest. (Sanctus Ambrosius, De Cain et Abel, Liber I, Caput I 5:11)

  (성 암브로시우스, 카인과 아벨에 대하여, 1권, 1장 5:11)