라틴어-한국어 사전 검색

fābulātus eram

고전 발음: [] 교회 발음: []

형태정보

  • (fābulor의 과거완료 능동태 직설법 1인칭 단수형 ) (나는) 지껄였었다

    형태분석: fābulāt(어간) + us(어미)

fābulor

1변화 동사; 자동번역 이상동사 상위10000위 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: fābulor, fābulārī, fābulātus sum

어원: fābula(담론, 담화)

  1. 지껄이다, 이야기하다, 말하다, 얘기하다
  1. I chat, converse, talk.
  2. I make up a story.

활용 정보

1변화

직설법 능동태

1인칭2인칭3인칭
현재단수 fābulor

(나는) 지껄인다

fābulāris, fābulāre

(너는) 지껄인다

fābulātur

(그는) 지껄인다

복수 fābulāmur

(우리는) 지껄인다

fābulāminī

(너희는) 지껄인다

fābulantur

(그들은) 지껄인다

과거단수 fābulābar

(나는) 지껄이고 있었다

fābulābāris, fābulābāre

(너는) 지껄이고 있었다

fābulābātur

(그는) 지껄이고 있었다

복수 fābulābāmur

(우리는) 지껄이고 있었다

fābulābāminī

(너희는) 지껄이고 있었다

fābulābantur

(그들은) 지껄이고 있었다

미래단수 fābulābor

(나는) 지껄이겠다

fābulāberis, fābulābere

(너는) 지껄이겠다

fābulābitur

(그는) 지껄이겠다

복수 fābulābimur

(우리는) 지껄이겠다

fābulābiminī

(너희는) 지껄이겠다

fābulābuntur

(그들은) 지껄이겠다

완료단수 fābulātus sum

(나는) 지껄였다

fābulātus es

(너는) 지껄였다

fābulātus est

(그는) 지껄였다

복수 fābulātī sumus

(우리는) 지껄였다

fābulātī estis

(너희는) 지껄였다

fābulātī sunt

(그들은) 지껄였다

과거완료단수 fābulātus eram

(나는) 지껄였었다

fābulātus erās

(너는) 지껄였었다

fābulātus erat

(그는) 지껄였었다

복수 fābulātī erāmus

(우리는) 지껄였었다

fābulātī erātis

(너희는) 지껄였었다

fābulātī erant

(그들은) 지껄였었다

미래완료단수 fābulātus erō

(나는) 지껄였겠다

fābulātus eris

(너는) 지껄였겠다

fābulātus erit

(그는) 지껄였겠다

복수 fābulātī erimus

(우리는) 지껄였겠다

fābulātī eritis

(너희는) 지껄였겠다

fābulātī erunt

(그들은) 지껄였겠다

접속법 능동태

1인칭2인칭3인칭
현재단수 fābuler

(나는) 지껄이자

fābulēris, fābulēre

(너는) 지껄이자

fābulētur

(그는) 지껄이자

복수 fābulēmur

(우리는) 지껄이자

fābulēminī

(너희는) 지껄이자

fābulentur

(그들은) 지껄이자

과거단수 fābulārer

(나는) 지껄이고 있었다

fābulārēris, fābulārēre

(너는) 지껄이고 있었다

fābulārētur

(그는) 지껄이고 있었다

복수 fābulārēmur

(우리는) 지껄이고 있었다

fābulārēminī

(너희는) 지껄이고 있었다

fābulārentur

(그들은) 지껄이고 있었다

완료단수 fābulātus sim

(나는) 지껄였다

fābulātus sīs

(너는) 지껄였다

fābulātus sit

(그는) 지껄였다

복수 fābulātī sīmus

(우리는) 지껄였다

fābulātī sītis

(너희는) 지껄였다

fābulātī sint

(그들은) 지껄였다

과거완료단수 fābulātus essem

(나는) 지껄였었다

fābulātus essēs

(너는) 지껄였었다

fābulātus esset

(그는) 지껄였었다

복수 fābulātī essēmus

(우리는) 지껄였었다

fābulātī essētis

(너희는) 지껄였었다

fābulātī essent

(그들은) 지껄였었다

명령법 능동태

1인칭2인칭3인칭
현재단수 fābulāre

(너는) 지껄여라

복수 fābulāminī

(너희는) 지껄여라

미래단수 fābulātor

(네가) 지껄이게 해라

fābulātor

(그가) 지껄이게 해라

복수 fābulantor

(그들이) 지껄이게 해라

부정사

현재완료미래
능동태 fābulārī

지껄임

fābulātus esse

지껄였음

fābulātūrus esse

지껄이겠음

수동태 fābulātum īrī

지껄여지겠음

분사

현재완료미래
능동태 fābulāns

지껄이는

fābulātus

지껄인

fābulātūrus

지껄일

수동태 fābulandus

지껄여질

목적분사

대격탈격
형태 fābulātum

지껄이기 위해

fābulātū

지껄이기에

예문

  • Ecce enim turpe est in conspectu nostro, ut mulierem talem dimittamus non fabulantes ei, quoniam, si non eam attraxerimus, deridebit nos ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iudith, 12 12:12)

    저런 여자와 놀아 보지도 않고 그대로 돌려보낸다는 것은 우리에게 수치다. 우리가 자기를 꾀어내지 않으면 저 여자가 우리를 비웃을 것이다.” (불가타 성경, 유딧기, 12장 12:12)

  • Et factum est, dum fabularentur et secum quaererent, et ipse Iesus appropinquans ibat cum illis; (Biblia Sacra Vulgata, Evangelium secundum Lucam, 24 24:15)

    그렇게 이야기하고 토론하는데, 바로 예수님께서 가까이 가시어 그들과 함께 걸으셨다. (불가타 성경, 루카 복음서, 24장 24:15)

  • Advorsum te fabulare. (T. Maccius Plautus, Stichus, act 4, scene 2 2:20)

    (티투스 마키우스 플라우투스, , , 2:20)

  • Nimium lepide fabulata est. (T. Maccius Plautus, Stichus, act 5, scene 5 5:7)

    (티투스 마키우스 플라우투스, , , 5:7)

  • Rem fabulare. (T. Maccius Plautus, Trinummus, act 2, scene 4 4:120)

    (티투스 마키우스 플라우투스, , , 4:120)

유의어 사전

1. Dicere denotes to say, as conveying information, in reference to the hearer, in opp. to tacere, like the neutral word loqui. Cic. Rull. ii. 1. Ver. ii. 1, 71, 86. Plin. Ep. iv. 20. vii. 6, like λέγειν; but aio expresses an affirmation, with reference to the speaker, in opp. to nego. Cic. Off. iii. 23. Plaut. Rud. ii. 4, 14. Terent. Eun. ii. 2, 21, like φάναι. 2. Ait is in construction with an indirect form of speech, and therefore generally governs an infinitive; whereas inquit is in construction with a direct form of speech, and therefore admits an indicative, imperative, or conjunctive. 3. Aio denotes the simple affirmation of a proposition by merely expressing it, whereas asseverare, affirmare, contendere, denote an emphatic affirmation; asseverare is to affirm in earnest, in opp. to a jocular, or even light affirmation, jocari. Cic. Brut. 85; affirmare, to affirm as certain, in opp. to doubts and rumors, dubitare, Divin. ii. 3, 8; contendere, to affirm against contradiction, and to maintain one’s opinion, in opp. to yielding it up, or renouncing it. 4. Dicere (δεῖξαι) denotes to say, without any accessory notion, whereas loqui (λακεῖν), as a transitive verb, with the contemptuous accessory notion that that which is said is mere idle talk. Cic. Att. xiv. 4. Horribile est quæ loquantur, quæ minitentur. 5. Loqui denotes speaking in general; fabulari, a good-humored, or, at least, pleasant mode of speaking, to pass away the time, in which no heed is taken of the substance and import of what is said, like λαλεῖν; lastly, dicere, as a neuter verb, denotes a speech prepared according to the rules of art, a studied speech, particularly from the rostrum, like λέγειν. Liv. xlv. 39. Tu, centurio, miles, quid de imperatore Paulo senatus decreverit potius quam quid Sergio Galba fabuletur audi, et hoc dicere me potius quam illum audi; ille nihil præterquam loqui, et id ipsum maledice et maligne didicit. Cic. Brut. 58. Scipio sane mihi bene et loqui videtur et dicere. Orat. iii. 10. Neque enim conamur docere eum dicere qui loqui nesciat. Orat. 32. Muren. 34, 71. Suet. Cl. 4. Qui tam ἀσαφῶς loquatur, qui possit quum declamat σαφῶς dicere quæ dicenda sunt non video. 6. Fari (φάναι) denotes speaking, as the mechanical use of the organs of speech to articulate sounds and words, nearly in opp. to infantem esse; whereas loqui (λακεῖν), as the means of giving utterance to one’s thoughts, in opp. to tacere. And as fari may be sometimes limited to the utterance of single words, it easily combines with the image of an unusual, imposing, oracular brevity, as in the decrees of fate, fati; whereas loqui, as a usual mode of speaking, is applicable to excess in speaking, loquacitas. (iv. 1.)

1. Garrire (γηρύω) denotes talking, with reference to excessive fondness for speaking; fabulari, to the nullity; blatire, and the intensive blaterare, to the foolishness of what is said. 2. The garrulus is tiresome from the quality, the loquax from the quantity, of what he says. For garrulitas expresses childish or idle talkativeness, from the mere pleasure of talking and hearing one’s self talk, without regard to the value and substance of what is said, and has its origin in a degeneracy of youthful vivacity, and even in the abuse of superior talents, like λαλία; whereas loquacitas (λακάζειν) expresses a quaint talkativeness, from inability to stop short, which has its origin in the diminished energy of old age, like ἀδολεσχία. The garrulus, in his efforts to please and entertain by light conversation, is silly and imbecile; the loquax, in his efforts to instruct, and make himself clearly understood, is often tedious. 3. Garrulus and loquax denote qualities of persons, speakers; verbosus, of things, speeches, and writings. (iii. 81.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein

유의어

  1. 지껄이다

관련어

이형태

시기별 사용빈도

전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0016%

SEARCH

MENU NAVIGATION