고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: fastus, fastī
sacro profanum contrarium, ut festo profestum, fasto nefastum. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DVODECIMVM COMMENTARIVS., commline 779 495:4)
(마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 495:4)
nam si natura iubereta certis annis aevum remeare peractumatque alios legere, ad fastum quoscumque parentes optaret sibi quisque, meis contentus honestosfascibus et sellis nollem mihi sumere, demensiudicio volgi, sanus fortasse tuo, quodnollem onus haud umquam solitus portare molestum. (SERMONVM Q. HORATI FLACCI, PRIMVS, 06 6:40)
(호라티우스의 풍자, 1권, 06장 6:40)
Propinquitate enim regiae stirpis, gentilitateque etiam tum Constantii nominis, efferebatur in fastus, si plus valuisset, ausurus hostilia in auctorem suae felicitatis (ut videbatur). (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 1 1:2)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 1장 1:2)
Eademque necessitatis insolubili retinaculo mortalitatis vinciens fastus, tumentes in cassum, et incrementorum detrimentorumque momenta versabilis librans (ut novit), nunc erectas eminentium cervices opprimit et enervat, nunc bonos ab imo suscitans ad bene vivendum extollit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 11 26:2)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 11장 26:2)
qui ignarus pavendi, nec ira nec dolore perculsus, sed fastus barbaricos ridens, tentis legatis ad usque perfectum opus castrorum, in eodem gradu constantiae stetit immobilis. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVI, chapter 12 3:2)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 12장 3:2)
Superbia, from self-sufficiency, thinks others beneath itself, and considers them only as to the inferiority of their endowments; pride, in opp. to humility, arrogantia would make others, who owe it no homage, sensible of its endowments or privileges, in opp. to modesty; fastus (from σπαθᾶν?) pushes men from itself, as unworthy to stand in connection with it, as a presumptuous, in opp. to a sober, unassuming disposition; insolentia (from salire, insilire,) misemploys its superiority, in a rude manner, to the humiliation of the weaker, as insolence, in opp. to humanity and magnanimity. The superbus would outshine others, the arrogans would encroach upon them; the fastosus despises them; the insolens insults them. (iv. 187.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0008%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용
