뜻

1. 회화, 대화
2. 토론, 논의, 토의, 심의
3. 면접, 인터뷰, 기자 회견
4. 회의, 협의회, 회담, 상의
5. 논의, 토의, 상담, 협의, 교섭

1. conversation
2. discussion
3. interview
4. conference
5. parley

예문

• Tunc duces principesque Nerviorum qui aliquem sermonis aditum causamque amicitiae cum Cicerone habebant colloqui sese velle dicunt. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, QVINTVS, XLI 41:1)

  (카이사르, 갈리아 전기, 5권, 41장 41:1)

• Quem quia non arbitrabatur vocatum in castra venturum, ne temptando cautiorem faceret, Gaium Volusenum Quadratum misit, qui eum per simulationem colloqui curaret interficiendum. Ad eam rem delectos idoneos ei tradit centuriones. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, XXIV 24:4)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 24장 24:4)

• Ubi id a Caesare negatum et, palam si colloqui vellent, concessum est, datur obsidis loco Caesari filius Afranii. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 84:2)

  (카이사르, 내란기, 1권 84:2)

• Sed qui ab eo missi erant, confecto legationis officio liberius cum militibus regis colloqui coeperunt eosque hortari, ut suum officium Pompeio praestarent, neve eius fortunam despicerent. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 103:5)

  (카이사르, 내란기, 3권 103:5)

• huic ille 'nulla' inquit 'mora est, sed tu delibera, utrum colloqui malis an per litteras agere quae cogitas. (Cornelius Tacitus, Vitae, Liber de Excellentibus Ducibus Exterarum Gentium, chapter 3 3:1)

  (코르넬리우스 타키투스, , , 3장 3:1)

유의어 사전

1. Sermo (εἰρόμενος) denotes a conversation accidentally arising, or at least carried on without any fixed and serious purpose; whereas colloquium, generally a conversation agreed upon for a particular purpose, like a conference. 2. Sermo is a natural mode of speaking; oratio, a speech premeditated and prepared according to the rules of art. The sermo arises when, in ordinary life, an individual speaks longer than usual, and continues speaking, and is accidentally not interrupted; the oratio has a definite extent with an observable beginning, middle, and end, and in it the speaker calculates upon not being interrupted. In the sermo, the language of ordinary life predominates, whether in prose or verse, as in the comic poets, and in the Sermones of Horace; whereas in the oratio the language is select, and in conformity to the rules of rhetoric. Cic. Orat. 16. Mollis est oratio philosophorum et umbratilis . . . Itaque sermo potius quam oratio dicitur. Tac. Hist. i. 19. Apud senatum non comptior Galbæ, non longior . . . sermo; Pisonis comis oratio. (iv. 23.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein