고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: colloquium, colloquiī
단수 | 복수 | |
---|---|---|
주격 | colloquium 회화가 | colloquia 회화들이 |
속격 | colloquiī, colloquī 회화의 | colloquiōrum 회화들의 |
여격 | colloquiō 회화에게 | colloquiīs 회화들에게 |
대격 | colloquium 회화를 | colloquia 회화들을 |
탈격 | colloquiō 회화로 | colloquiīs 회화들로 |
호격 | colloquium 회화야 | colloquia 회화들아 |
Itaque Caninium Rebilum legatum, familiarem necessariumque Scriboni Libonis, mittit ad eum colloquii causa; (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 26:6)
(카이사르, 내란기, 1권 26:6)
Caesar, qui milites adversariorum in castra per tempus colloquii venerant, summa diligentia conquiri et remitti iubet. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 77:1)
(카이사르, 내란기, 1권 77:1)
eos neque colloquii neque indutiarum iura servasse et homines imperitos et per colloquium deceptos crudelissime interfecisse. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 85:10)
(카이사르, 내란기, 1권 85:10)
Haec memorantes, addentesque utilia, reduxere eum in meliorem sententiam, statimque (ut conducebat rei communi), prope Mogontiacum blandius rex ante dictus accitur, proclivis ipse quoque ad excipiendum foedus (ut apparebat). Et venit immane quo quantoque flatu distentus, ut futurus arbiter superior pacis, dieque praedicto colloquii ad ipsam marginem Rheni, caput altius erigens, stetit hinc inde sonitu scutorum intonante gentilium. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXX, chapter 3 4:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 3장 4:1)
ipso autem colloquii die utrique, locum qui explorarent atque ipsos scrutarentur, mittunt; (Cornelius Tacitus, Vitae, Liber de Excellentibus Ducibus Exterarum Gentium, chapter 11 2:2)
(코르넬리우스 타키투스, , , 11장 2:2)
1. Sermo (εἰρόμενος) denotes a conversation accidentally arising, or at least carried on without any fixed and serious purpose; whereas colloquium, generally a conversation agreed upon for a particular purpose, like a conference. 2. Sermo is a natural mode of speaking; oratio, a speech premeditated and prepared according to the rules of art. The sermo arises when, in ordinary life, an individual speaks longer than usual, and continues speaking, and is accidentally not interrupted; the oratio has a definite extent with an observable beginning, middle, and end, and in it the speaker calculates upon not being interrupted. In the sermo, the language of ordinary life predominates, whether in prose or verse, as in the comic poets, and in the Sermones of Horace; whereas in the oratio the language is select, and in conformity to the rules of rhetoric. Cic. Orat. 16. Mollis est oratio philosophorum et umbratilis . . . Itaque sermo potius quam oratio dicitur. Tac. Hist. i. 19. Apud senatum non comptior Galbæ, non longior . . . sermo; Pisonis comis oratio. (iv. 23.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0055%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용