뜻

1. 회화, 대화
2. 토론, 논의, 토의, 심의
3. 면접, 인터뷰, 기자 회견
4. 회의, 협의회, 회담, 상의
5. 논의, 토의, 상담, 협의, 교섭

1. conversation
2. discussion
3. interview
4. conference
5. parley

예문

• Iam Caesar a Gergovia discessisse audiebatur, iam de Aeduorum defectione et secundo Galliae motu rumores adferebantur, Gallique in colloquiis interclusum itinere et Ligeri Caesarem inopia frumenti coactum in provinciam contendisse confirmabant. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, SEPTIMVS, LIX 59:1)

  (카이사르, 갈리아 전기, 7권, 59장 59:1)

• Ex hoc effectos panes, cum in colloquiis Pompeiani famem nostris obiectarent, vulgo in eos iaciebant, ut spem eorum minuerent. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 48:4)

  (카이사르, 내란기, 3권 48:4)

• quae per Vatinium in colloquiis, quae per Aulum Clodium eum Scipione egisset, quibus modis ad Oricum cum Libone de mittendis legatis contendisset. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 90:3)

  (카이사르, 내란기, 3권 90:3)

• "Diu denique deliberaverat secum Thrasyllus, quod nec clandestinis colloquiis opportunum repperiret locum, et adulterinae Veneris magis magisque praeclusos aditus copia custodientium cerneret novaeque atque gliscentis affectionis firmissimum vinculum noni posse dissociari perspiceret, et puellae, si vellet, quanquam velle non posset, furatrinae coniugalis incommodaret rudimentum;" (Apuleius, Metamorphoses, book 8 1:12)

  (아풀레이우스, 변신, 8권 1:12)

• eique deliberanti cum proximis, clandestinis colloquiis et nocturnis, qua vi quibusve commentis id fieret, antequam effundendis rebus pertinacius incumberet confidentia, acciri mollioribus scriptis, per simulationem tractatus publici nimis urgentis, eundem placuerat Gallum, ut auxilio destitutus, sine ullo interiret . (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 11 1:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 11장 1:2)

유의어 사전

1. Sermo (εἰρόμενος) denotes a conversation accidentally arising, or at least carried on without any fixed and serious purpose; whereas colloquium, generally a conversation agreed upon for a particular purpose, like a conference. 2. Sermo is a natural mode of speaking; oratio, a speech premeditated and prepared according to the rules of art. The sermo arises when, in ordinary life, an individual speaks longer than usual, and continues speaking, and is accidentally not interrupted; the oratio has a definite extent with an observable beginning, middle, and end, and in it the speaker calculates upon not being interrupted. In the sermo, the language of ordinary life predominates, whether in prose or verse, as in the comic poets, and in the Sermones of Horace; whereas in the oratio the language is select, and in conformity to the rules of rhetoric. Cic. Orat. 16. Mollis est oratio philosophorum et umbratilis . . . Itaque sermo potius quam oratio dicitur. Tac. Hist. i. 19. Apud senatum non comptior Galbæ, non longior . . . sermo; Pisonis comis oratio. (iv. 23.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein