뜻

2. 제약, 예외, 제한, 구속

1. (law) An exception or objection in law.
2. (by extension) An exception, restriction, limitation.

예문

• legales autem quaestiones has fecit, scripti et voluntatis (quam ipse vocat κατα` ῥητο`ν και` ὑπεξαίρεσιν, id est dictum et exceptionem, quorum prius ei cum omnibus commune est, exceptionis nomen minus usitatum), ratiocinativum, ambiguitatis, legum contrariarum. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber III 144:1)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 144:1)

• Quid est autem, quod dicitur eum iuratione ore suo expressa exceptionem fecisse necessitatis, quasi non ore suo rursus hoc iussit auferri? (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 33. (A. D. 411 Epist. CXXVI) Dominae Sanctae Ac Venerabili Famulae Dei Albinae Augustinus In Domino salutem 13:4)

  (아우구스티누스, 편지들, 13:4)

• His igitur finibus utendum esse arbitror, ut, cum emendati mores sunt, tum sit inter eos omnium rerum, consiliorum, voluntatum sine ulla exceptione communitas, ut etiam, si qua fortuna accident, ut minus iustae voluntates amicorum adiuvandae sint, in quibus eorum aut caput agatur aut fama, declinandum de via sit, modo ne summa turpitudo sequatur; (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum, Liber Primus, III 14:2)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 14:2)

• deinde concipiebatur iusiurandum, ut adessent, his additis exceptionibus: (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Sextus Decimus, IV 4:2)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 4:2)

• est apud illos et opibus honos, eoque unus imperitat, nullis iam exceptionibus, non precario iure parendi. (Cornelius Tacitus, de Origine et Situ Germanorum Liber, chapter 44 2:1)

  (코르넬리우스 타키투스, 게르만 족의 기원과 위치, 44장 2:1)