뜻

1. 극한의, 극도의, 끝의
2. 마지막의, 최후의
3. 극단적인, 극심한

1. situated at the end, edge, or tip
2. occurring at the end (of a period of time), last
3. extreme in degree

예문

• Accessit quoque Lia cum liberis suis et, cum similiter adorassent, extremi Ioseph et Rachel adoraverunt. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 33 33:7)

  레아와 그의 아이들도 앞으로 나와 큰절을 하고, 마지막으로 요셉과 라헬이 앞으로 나와 큰절을 하였다. (불가타 성경, 창세기, 33장 33:7)

• His aliquantum itineris progressis, cum iam extremi essent in prospectu, equites a Quinto Atrio ad Caesarem venerunt, qui nuntiarent superiore nocte maxima coorta tempestate prope omnes naves adflictas atque in litore eiectas esse, quod neque ancorae funesque subsisterent, neque nautae gubernatoresque vim tempestatis pati possent; (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, QVINTVS, X 10:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 5권, 10장 10:2)

• Nec docendi Caesaris propinquis eius spatium datur, nec tribunis plebis sui periculi deprecandi neque etiam extremi iuris intercessione retinendi, quod L. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 5:2)

  (카이사르, 내란기, 1권 5:2)

• Nullum intercedebat tempus, quin extremi cum equitibus proeliarentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 78:11)

  (카이사르, 내란기, 1권 78:11)

• At illi, canibus iam aegre cohibitis, arreptum me loro quam valido ad ansulam quandam destinatum rursum caedendo confecissent profecto, nisi dolore plagarum alvus artata crudisque illis oleribus abundans et lubrico fluxu saucia, fimo fistulatim excusso, quosdam extremi liquoris aspergine, alios putore nidoris faetidi, a meis iam quassis scapulis abegisset. (Apuleius, Metamorphoses, book 4 3:6)

  (아풀레이우스, 변신, 4권 3:6)

유의어 사전

Extremus and ultimus denote the last in a continuous magnitude, in a space; extremus, the outermost part of a space, or of a surface, in opp. to intimus and medius, Cic. N. D. ii. 27, 54. Cluent. 65, like ἔσχατος; ultimus (superl. from ollus), the outermost point of a line, in opp. to citimus and proximus. Cic. Somn. 3. Prov. cons. 18. Liv. v. 38, 41, like λοῖσθος. Whereas postremus and novissimus denote the last in a discrete quantity, or magnitude consisting of separate parts, in a row of progressive numbers; postremus, the last in a row that is completed, in which it occupies the last place, in opp. to those that precede it, primus, princeps, tertius, like ὕστατος; whereas novissimus denotes the last in a row that is not complete, in which, as the last comer, it occupies the last place, in opp. to that which has none to follow it, but is last of all, like νέατος.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein