뜻

1. 안정적인, 강한, 튼튼한, 굳건한
2. 충실한, 확고한, 진실한

1. stable, strong, firm
2. faithful, steadfast, true

예문

• " Statim ut acceperitis litteras has, qui habetis filios domini vestri et currus et equos et civitatem firmam et arma, (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Regum, 10 10:2)

  “너희는 너희 주군의 아들들과 함께 있고 병거와 군마도 갖고 있다. 또한 요새 성읍에다 무기까지 갖추었다. 그러니 이 편지가 너희에게 가거든, (불가타 성경, 열왕기 하권, 10장 10:2)

• Aggressus est autem et civitatem quandam firmam pontibus murisque circumsaeptam, quae a promiscuis gentibus habitabatur, cui nomen Caspin. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Maccabaeorum, 12 12:13)

  (불가타 성경, 마카베오기 하권, 12장 12:13)

• ipse a dextro cornu, quod eam partem minime firmam hostium esse animadverterat, proelium commisit. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, PRIMVS, LII 52:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 1권, 52장 52:2)

• Et ne rumor adventus sui eos ad remotiora traduceret, superato Rheno noctis alto silentio, cum auxiliorum expeditissimis globis, nihil metuentes huius modi circumvenit, excitatosque hostilium fragore armorum, dum gladios circumspectant et tela, celeriter involavit et quosdam occidit, orantes alios praedamque offerentes, dediticios cepit, reliquis, qui remansere, pacem precantibus dedit, quietem pollicitis firmam. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXI, chapter 4 8:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 8:1)

• In vita parca et sobria, edendi potandique moderatione, valetudinem ita retinuit firmam, ut raros colligeret morbos, sed eos non procul a vitae periculis: (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXI, chapter 16 5:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 16장 5:1)

유의어 사전

1. Validus (from ὅλοσ, οὖλος), means strong, in an active sense, as able to perform something, in opp. to imbecillis, Cic. Fam. vii. 1. Plin. H. N. xiv. 21, like σθεναρός; whereas firmus and robustus, in a passive sense, as able to endure; firmum (from φράξαι, φάργνυμι), strong from an immovable position, and, consequently, stedfast, in opp. to labans, vacillans, and, for want of a corresponding adjective, to imbecillus, Cic. Fam. ix. 16. Sall. Jug. 10. Quintil. v. 10, 49, like βέβαιος; robustum (from ἐῤῥῶσθαι) through its compact nature, and its impenetrable and, consequently, durable materials, nearly in opp. to tenerum, like ῥωμαλέος and ἰσχυρός. 2. Imbecillitas denotes generally a mental, infirmitas, a bodily weakness, according to Cic. Fin. v. 45. In infirma ætate, imbecillaque mente: both are sometimes used in a mental sense, in which case imbecillitas denotes a natural weakness of the head or heart, a want of talent or of spirit; whereas infirmitas, a moral weakness of character, fickleness and uncertainty, for example: Cæs. B. G. vii. 77. Nolite stultitia ac temeritate vestra aut imbecillitate animi omnem Galliam prosternere; comp. with iv. 5. Cæsar infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et rebus plerumque novis student. Or, Cic. Divin. ii. 60, with Fam. xv. 1. Or, Tac. Ann. iv. 8, with Hist. i. 9. (iv. 164.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein