뜻

1. 안정적인, 강한, 튼튼한, 굳건한
2. 충실한, 확고한, 진실한

1. stable, strong, firm
2. faithful, steadfast, true

예문

• Si enim humano iure praesumis firme te possidere quod emisti argento tuo, quanto firmius divino iure possidet Christus quod emit sanguine suo! (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 19. (A. D. 402 Epist. LXVI) Incipit Libellus Sancti Augustini Episcopi Catholici Contra Crispinum Schismaticum 1:15)

  (아우구스티누스, 편지들, 1:15)

• Sed eum constabat virum esse firme bonum notaeque et expertae fidei et vitae inculpatissimae, multaque et inlustria exempla probitatis sinceritatisque eius expromebantur; (Aulus Gellius, Attic Nights, A. Gellii Noctium Atticarum Liber Quartus Decimus, II 6:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 6:1)

• Respublica, denique, Americana, adeo firme ordinabatur, ut legibus omnes morem gerere haud dubitarent. (Francis Glass, Washingtonii Vita, CAPUT VICESIMUM. 22:29)

  (프란키스 글라스, , 22:29)

• Quapropter si ea, quae dixi, sole ipso illustriora et clariora sunt, si omnia dixi hausta e fonte naturae, si tota oratio nostra omnem sibi fidem sensibus confirmat, id est incorruptis atque integris testibus, si infantes pueri, mutae etiam bestiae paene loquuntur magistra ac duce natura nihil esse prosperum nisi voluptatem, nihil asperum nisi dolorem, de quibus neque depravate iudicant neque corrupte, nonne ei maximam gratiam habere debemus, qui hac exaudita quasi voce naturae sic eam firme graviterque comprehenderit, ut omnes bene sanos in viam placatae, tranquillae, quietae, beatae vitae deduceret? (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER PRIMUS 92:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 92:1)

• Me ipsum esse dicerem, inquam, nisi mihi viderer habere bene cognitam voluptatem et satis firme conceptam animo atque comprehensam. (M. Tullius Cicero, de Finibus Bonorum et Malorum, LIBER SECUNDUS 8:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 최선과 최악에 관하여, 8:1)

유의어 사전

1. Validus (from ὅλοσ, οὖλος), means strong, in an active sense, as able to perform something, in opp. to imbecillis, Cic. Fam. vii. 1. Plin. H. N. xiv. 21, like σθεναρός; whereas firmus and robustus, in a passive sense, as able to endure; firmum (from φράξαι, φάργνυμι), strong from an immovable position, and, consequently, stedfast, in opp. to labans, vacillans, and, for want of a corresponding adjective, to imbecillus, Cic. Fam. ix. 16. Sall. Jug. 10. Quintil. v. 10, 49, like βέβαιος; robustum (from ἐῤῥῶσθαι) through its compact nature, and its impenetrable and, consequently, durable materials, nearly in opp. to tenerum, like ῥωμαλέος and ἰσχυρός. 2. Imbecillitas denotes generally a mental, infirmitas, a bodily weakness, according to Cic. Fin. v. 45. In infirma ætate, imbecillaque mente: both are sometimes used in a mental sense, in which case imbecillitas denotes a natural weakness of the head or heart, a want of talent or of spirit; whereas infirmitas, a moral weakness of character, fickleness and uncertainty, for example: Cæs. B. G. vii. 77. Nolite stultitia ac temeritate vestra aut imbecillitate animi omnem Galliam prosternere; comp. with iv. 5. Cæsar infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et rebus plerumque novis student. Or, Cic. Divin. ii. 60, with Fam. xv. 1. Or, Tac. Ann. iv. 8, with Hist. i. 9. (iv. 164.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein