뜻

1. 안정적인, 강한, 튼튼한, 굳건한
2. 충실한, 확고한, 진실한

1. stable, strong, firm
2. faithful, steadfast, true

예문

• Has firmissimas se habere Pompeius existimabat. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 88:7)

  (카이사르, 내란기, 3권 88:7)

• copias adduco et numero et genere et fidelitate firmissimas. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER DECIMVS: AD L. PLANCVM ET CETEROS, letter 9 4:4)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 4:4)

• veniat Caesar cum copiis quas habet firmissimas, aut, si ipsum aliqua res impedit, exercitus mittatur ; (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER DECIMVS: AD L. PLANCVM ET CETEROS, letter 23 8:2)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 8:2)

• Introduces eos et plantabis in monte hereditatis tuae, firmissimo habitaculo tuo, quod operatus es, Domine, sanctuario, Domine, quod firmaverunt manus tuae. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 15 15:17)

  당신께서 그들을 데려다 당신 소유의 산에 심으셨습니다. 주님, 그 산은 당신께서 살려고 만드신 곳 주님, 당신 손수 세우신 성소입니다. (불가타 성경, 탈출기, 15장 15:17)

• et obsideat te in cunctis urbibus tuis, donec destruantur muri tui firmi atque sublimes, in quibus habebas fiduciam in omni terra tua. Obsideberis intra portas tuas in omni terra tua, quam dabit tibi Dominus Deus tuus, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Deuteronomii, 28 28:52)

  그들은 너희의 모든 성을 에워싸고, 너희가 믿던 높고 튼튼한 성벽이 온 땅에서 무너져 내리게 할 것이다. 주 너희 하느님께서 너희에게 주신 온 땅의 모든 성을 그렇게 에워쌀 것이다. (불가타 성경, 신명기, 28장 28:52)

유의어 사전

1. Validus (from ὅλοσ, οὖλος), means strong, in an active sense, as able to perform something, in opp. to imbecillis, Cic. Fam. vii. 1. Plin. H. N. xiv. 21, like σθεναρός; whereas firmus and robustus, in a passive sense, as able to endure; firmum (from φράξαι, φάργνυμι), strong from an immovable position, and, consequently, stedfast, in opp. to labans, vacillans, and, for want of a corresponding adjective, to imbecillus, Cic. Fam. ix. 16. Sall. Jug. 10. Quintil. v. 10, 49, like βέβαιος; robustum (from ἐῤῥῶσθαι) through its compact nature, and its impenetrable and, consequently, durable materials, nearly in opp. to tenerum, like ῥωμαλέος and ἰσχυρός. 2. Imbecillitas denotes generally a mental, infirmitas, a bodily weakness, according to Cic. Fin. v. 45. In infirma ætate, imbecillaque mente: both are sometimes used in a mental sense, in which case imbecillitas denotes a natural weakness of the head or heart, a want of talent or of spirit; whereas infirmitas, a moral weakness of character, fickleness and uncertainty, for example: Cæs. B. G. vii. 77. Nolite stultitia ac temeritate vestra aut imbecillitate animi omnem Galliam prosternere; comp. with iv. 5. Cæsar infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et rebus plerumque novis student. Or, Cic. Divin. ii. 60, with Fam. xv. 1. Or, Tac. Ann. iv. 8, with Hist. i. 9. (iv. 164.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein