뜻

1. 정신, 마음

1. mind

예문

• Omnes viri et mulieres mente prompta obtulerunt donaria, ut fierent opera, quae iusserat Dominus per manum Moysi. Cuncti filii Israel voluntaria Domino dedicaverunt. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 35 35:29)

  남녀 할 것 없이 모두가 마음에서 우러나와, 주님께서 모세를 통하여 만들라고 명령하신 온갖 작업에 필요한 것을 가져왔다. 이렇게 이스라엘 자손들은 주님을 위하여 자원 예물을 가져왔다. (불가타 성경, 탈출기, 35장 35:29)

• et si ea mente fecimus, ut recedamus a Domino et holocausta et oblationes et pacificas victimas super eo imponeremus, Dominus ipse quaerat et iudicet; (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iosue, 22 22:23)

  우리가 만일 주님을 따르지 않고 돌아서려고 제단을 쌓았다면, 번제물과 곡식 제물을 올리거나 친교 제물을 바치려고 그렇게 하였다면, 주님께서 친히 보복하실 것이오. (불가타 성경, 여호수아기, 22장 22:23)

• Convenitque universus Israel ad civitatem quasi unus homo, eadem mente unoque consilio, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iudicum, 20 20:11)

  그리하여 이스라엘의 모든 사람이 하나로 뭉쳐서 그 성읍으로 모여들었다. (불가타 성경, 판관기, 20장 20:11)

• Et dixi in corde meo: " Si unus et stulti et meus occasus erit, quid mihi prodest quod maiorem sapientiae dedi operam? ". Locutusque cum mente mea, animadverti quod hoc quoque esset vanitas. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiastes, 2 2:15)

  (불가타 성경, 코헬렛, 2장 2:15)

• Iuravit Dominus exercituum dicens: " Profecto, ut putavi, ita erit; et quomodo mente tractavi, sic eveniet. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Isaiae, 14 14:24)

  만군의 주님께서 맹세하여 말씀하셨다. “내가 생각한 것은 그대로 실현되고 내가 결정한 것은 그대로 성사되리라. (불가타 성경, 이사야서, 14장 14:24)

유의어 사전

1. Anima denotes ‘the soul,’ physiologically, as the principle of animal life, in men and brutes, that ceases with the breath, like ψυχή: animus (ἄνεμος), psychologically and ethically, as the principle of moral personality, that ceases with the will, like θυμός. The souls of the departed also are called, in a mythological point of view, animæ, as shades; but, in a metaphysical point of view, animi, as spirits. Anima is a part of bodily existence; animus, in direct opposition to the body. Sen. Ep. 4. Difficile est animum perducere ad contemtionem animæ: and 58. Juven. xv. 148. Principio indulsit communis conditor illis tantum animas, nobis animum quoque. 2. Animus denotes also the human soul, as including all its faculties, and is distinguished from mens (μένοσ, μανθάνω, the thinking faculty, as a whole from one of its parts. Cic. Rep. ii. 40. Ea quæ latet in animis hominum, quæque pars animi mens vocatur. Lucr. iii. 615. iv. 758. Catull. 65, 3. Plaut. Cist. iii. 1, 6. As in practical life the energy of the soul is displayed in the faculty of volition, so animus itself stands for a part of the soul, namely, feeling and energy of will in co-ordinate relation to mens, the intellect or understanding. Tac. II. i. 84. Quem nobis animum, quas mentes imprecentur. Ter. Andr. i. 1. 137. Mala mens, malus animus. And, lastly, so far as thought precedes the will, and the will itself, or determination, stands as mediator between thought and action, in the same way as the body is the servant of the will, so mens is related to animus, as a whole to its part. Cic. Tusc. iii. 5. Mens, cui regnum totius animi a natura tributum est. Liv. xxxvii. 45. (v. 94.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein