뜻

1. 간청하다, 청하다, 탄원하다

1. I entreat, implore, beseech, supplicate.

예문

• Martinus agens illas provincias pro praefectis, aerumnas innocentium graviter gemens, saepeque obsecrans, ut ab omni culpa immunibus parceretur, cum non impetraret, minabatur se discessurum; (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XIV, chapter 5 7:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 7:1)

• Qui cum haec legisset, haerens et ambigens diu quidnam id esset - nec enim meminerat secum aliquando super negotio ullo interiore hos quorum litteras acceperat collocutos - epistulas ipsas per baiulum qui portarat, iuncto milite ad Malarichum remisit, obsecrans ut doceret aperte quae vellet, non ita perplexe; (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XV, chapter 5 10:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 10:1)

• Libratis denique diu consiliis, concordi assensione cunctorum, Macriano quidem et Hariobaudo pax est attributa, Vadomario vero, qui suam locaturus securitatem in tuto, et legationis nomine precator venerat, pro Urio et Ursicino et Vestralpo regibus pacem itidem obsecrans, interim responderi non poterat, ne (ut sunt fluxioris fidei barbari) post abitum recreati nostrorum, parum acquiescerent per alios impetratis. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVIII, chapter 2 18:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 2장 18:1)

• Et ille mente fundata, universis resistebat et singulis, nunc indignari semet ostendens, nunc manus tendens oransque et obsecrans, ne post multas felicissimasque victorias, agatur aliquid indecorum, neve intempestiva temeritas et prolapsio, discordiarum materias excitaret. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XX , chapter 4 15:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 15:1)

• tum coniecturam postulat pacem petens, ut se edoceret, obsecrans Apollinem, quo sese vertant tantae sortes somnium. (M. Tullius Cicero, De Divinatione (ed. C. F. W. Müller), De Divinatione (ed. William Armistead Falconer), Liber Primus 63:4)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , , 63:4)

유의어 사전

1. Rogare and orare denote simply a request as the quiet utterance of a wish; but the rogans (ὀργᾶν, ὀρέγεσθαι) feels himself al pari, on a par with the person whom he asks, and asks only a courtesy, like αἰτεῖν; the orans acknowledges the superiority of the other, and asks a benefit, like δεῖσθαι; whereas obsecrare and obtestari denote a passionate asking, as to conjure; but the obsecrans asks urgently, like λιπαρεῖν; the obtestans (from θέσσασθαι) in a suppliant manner. Cic. Att. xvi. 10. Igitur, mi Plance, rogo te atque etiam oro. Pseudocic. p. Red. 16. Pro mea vos salute non rogavit solum, verum etiam obsecravit. 2. Precari denotes the calm act of prayer, in which one raises one’s hand to heaven, like εύχεσθαι; but supplicare denotes the passionate act of supplication, in which one throws one’s self on one’s knees, or on the ground, and wrings one’s hands, like ἱκετεύειν. By hyperbole, however, precor denotes any urgent request; supplicare, any humble request, addressed to a human being. Cic. Parad. v. 3. Noctu venire domum ad eum, precari, denique supplicare. (v. 232.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein