뜻

1. 동의하다, 찬성하다, 승인하다, 아첨하다

1. I assent, agree with, approve; flatter.

예문

• quo variis assentandi figmentis in mollius vergente securitate, nihil metuens hostile deciperetur. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XV, chapter 5 25:2)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 25:2)

• Hac autem assentandi nimia foeditate, mercari complures nitebantur Eusebi favorem, cubiculi tunc praepositi, apud quem (si vere dici debeat) multa Constantius posuit, ante dicti magistri equitum salutem acriter impugnantis ratione bifaria, quod omnium solus nec opes eius augebat, ut ceteri, et domo sua non cederet Antiochiae, quam molestissime flagitabat. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVIII, chapter 4 3:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 3:1)

• Horum domus otiosi quidam garruli frequentant, variis assentandi figmentis, ad singula ulterioris fortunae verba plaudentes, parasitorum in comoediis facetias affectando. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVIII, chapter 4 12:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 12:1)

• sed ipse cohibuit consulem ut nimium adsentantem. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER XI, chapter 25 25:11)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 25장 25:11)

• simul veritas pluribus modis infracta, primum inscitia rei publicae ut alienae, mox libidine adsentandi aut rursus odio adversus dominantis: (Cornelius Tacitus, Historiae, LIBER I, chapter 1 1:4)

  (코르넬리우스 타키투스, 역사, , 1장 1:4)

유의어 사전

1. Assentiri means to assent from conviction, in opp. to dissentire; but assentari, to express assent, whether from conviction or from hypocrisy, in opp. to adversari. Vell. P. ii. 48. Cic. Rosc. Am. 16, 99. Plaut. Most. i. 3, 100. Amph. ii. 2, 70. 2. Assentari denotes the flattery which shuns contradicting a person, like θωπεύειν; blandiri (μέλδειν), that which says what is agreeable to another, like ἀρεσκεύειν; adulari (from δοῦλος), that which would please at the expense of self-degradation, like κολακεύειν. The assentans, as a flatterer, would, by surrendering his right to an independent opinion; the blandiens, by complaisance and visible signs of affection; the adulans, by self-degradation, and signs of an unworthy subserviency, gain the favor of another. Assentatio, or the art of the assenter, has its origin in cowardice or weakness; blanditiæ, or fair-speaking, in the endeavor to be amiable, and, at worst, in self-interest; adulatio, or flattery, and servility, κολακεία, in a degrading, slavish, spaniel-like spirit. Sen. Ir. iii. 8. Magis adhuc proderunt submissi et humani et dulces, non tamen usque in adulationem; nam iracundos nimia assentatio offendit. Erit certe amicus . . . . cui non magis tutum erat blandiri quam maledicere. And ii. 28. Sæpe adulatio, dum blanditur, offendit. (ii. 174.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein