뜻

1. 지속되는, 계속되는, 연속적인, 끊임없는

1. perpetual, continuous, uninterrupted

예문

• auditavi saepe hoc volgo dicier, solere elephantum gravidam perpetuos decem esse annos; (T. Maccius Plautus, Stichus, act 1, scene 3 3:8)

  (티투스 마키우스 플라우투스, , , 3:8)

• Nam et nunc, quod videor respondisse, debitor sum, non dico caritatis, quam tanto magis debemus quanto amplius inpenderimus, cuius nos perpetuos debitores ostendit apostolus dicens: (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 29. (A. D. 409 Epist. CX) Domino Beatissimo Atque Dulcissimo Venerabili Nimiumque Desiderabili Fratri et Consacerdoti Severo et Qui Tecum Sunt Fratribus Augustinus et Qui Mecum Sunt Fratres In Domino salutem 1:4)

  (아우구스티누스, 편지들, 1:4)

• Aditus complures et spatiosos oportet disponere, nec coniunctos superiores inferioribus, sed ex omnibus locis perpetuos et directos sine inversuris faciendos, uti, cum populus dimittatur de spectaculis, ne comprimatur, sed habeat ex omnibus locis exitus separatos sine inpeditione. (Vitruvius Pollio, De Architectura, LIBER QUINTUS, chapter 3 4:14)

  (비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, , 3장 4:14)

• sin autem aliqui paries perpetuos habuerit umores, paululum ab eo recedatur et struatur alter tenuis distans ab eo, quantum res patietur, et inter duos parietes canalis ducatur inferior, quam libramentum conclavis fuerit, habens nares ad locum patentem. (Vitruvius Pollio, De Architectura, LIBER SEPTIMUS, chapter 4 5:4)

  (비트루비우스 폴리오, 건축술에 관하여, , 4장 5:4)

• In quo erraverunt quidam commentariorum in Lucilium scriptores, quod putaverunt Fannia lege perpetuos in omne dierum genus centenos aeris statutos. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, XXIV 6:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 6:1)

유의어 사전

1. Continuum means that which hangs together without break or chasm; perpetuum, that which arrives at an end, without breaking off before. Suet Cæs. 76. Continuos consulatus, perpetuam dictaturam. 2. Perpetuus, sempiternus, and æternus, denote continued duration; but perpetuus, relatively, with reference to a definite end, that of life for example; sempiternus and æternus, absolutely, with reference to the end of time in general; sempiternus means, like ἀί̈διος, the everlasting, what lasts as long as time itself, and keeps pace with time; æternum (from ætas) like αἰώνιον, the eternal, that which outlasts all time, and will be measured by ages, for Tempus est pars quædam æternitatis. The sublime thought of that which is without beginning and end, lies only in æternus, not in sempiternus, for the latter word rather suggests the long duration between beginning and end, without noting that eternity has neither beginning nor end. Sempiternus involves the mathematical, æternus the metaphysical notion of eternity. Cic. Orat. ii. 40, 169. Barbarorum est in diem vivere; nostra consilia sempiternum tempus spectare debent; compare with Fin. i. 6, 17. Motum atomorum nullo a principio, sed æterno tempore intelligi convenire. (i. 1.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein