뜻

1. 과거의, 지나간

1. past

예문

• sic festinanti semper locupletior obstat,ut, cum carceribus missos rapit ungula currus,instat equis auriga suos vincentibus, illum praeteritum temnens extremos inter euntem. (SERMONVM Q. HORATI FLACCI, PRIMVS, 01 1:67)

  (호라티우스의 풍자, 1권, 01장 1:67)

• Sufficit enim vobis praeteritum tempus voluntate hominum perfecisse ambulantes in libidinibus, desideriis, ebrietate, comissationibus et nefandis idolorum servitutibus. (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 10. (A. D. 395 Epist. XXIX) Epistula Presbyteri Hipponiensium Regiorum Ad Alypium Episcopum Tagastensium De Die Natalis Leontii Quondam Episcopi Hipponiensis 10:6)

  (아우구스티누스, 편지들, 10:6)

• Dictis impensiore cura rerum ordinibus ad usque memoriae confinia propioris, convenerat iam referre a notioribus pedem, ut et pericula declinentur veritati saepe contigua, et examinatores contexendi operis deinde non perferamus intempestivos, strepentes ut laesos, si praeteritum sit, quod locutus est imperator in cena, vel omissum quam ob causam gregarii milites coerciti sunt apud signa, et quod non decuerat in descriptione multiplici regionum super exiguis silere castellis, quodque cunctorum nomina, qui ad urbani praetoris officium convenere, non sunt expressa, et similia plurima, praeceptis historiae dissonantia, discurrere per negotiorum celsitudines assuetae, non humilium minutias indagare causarum, quas si scitari voluerit quispiam, individua illa corpuscula volitantia per inane, ἀτόμουσ, ut nos appellamus, numerari posse sperabit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVI, chapter 1 1:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 1장 1:1)

• Nam verbum ipsum, cui supradictae particulae praepositae sunt, non est icio, sed iacio et praeteritum non icit facit, sed iecit. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Quartus, XVII 9:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 9:1)

• Quin magis Scaurum oportuit, commentaria Caeselli criminantem, hoc ab eo praeteritum requirere, quod non dixerit an quid et quantulum differret a ludibundo ludens et ridibundo ridens et errabundo errans ceteraque quae horum sunt similia, an a principalibus verbis paulum aliquid distarent, et quam omnino vim haberet particula haec extrema eiusmodi vocabulis addita. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Undecimus, XV 6:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 6:1)