고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: prīstinus, prīstina, prīstinum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | prīstinus 전의 (이)가 | prīstinī 전의 (이)들이 | prīstina 전의 (이)가 | prīstinae 전의 (이)들이 | prīstinum 전의 (것)가 | prīstina 전의 (것)들이 |
속격 | prīstinī 전의 (이)의 | prīstinōrum 전의 (이)들의 | prīstinae 전의 (이)의 | prīstinārum 전의 (이)들의 | prīstinī 전의 (것)의 | prīstinōrum 전의 (것)들의 |
여격 | prīstinō 전의 (이)에게 | prīstinīs 전의 (이)들에게 | prīstinae 전의 (이)에게 | prīstinīs 전의 (이)들에게 | prīstinō 전의 (것)에게 | prīstinīs 전의 (것)들에게 |
대격 | prīstinum 전의 (이)를 | prīstinōs 전의 (이)들을 | prīstinam 전의 (이)를 | prīstinās 전의 (이)들을 | prīstinum 전의 (것)를 | prīstina 전의 (것)들을 |
탈격 | prīstinō 전의 (이)로 | prīstinīs 전의 (이)들로 | prīstinā 전의 (이)로 | prīstinīs 전의 (이)들로 | prīstinō 전의 (것)로 | prīstinīs 전의 (것)들로 |
호격 | prīstine 전의 (이)야 | prīstinī 전의 (이)들아 | prīstina 전의 (이)야 | prīstinae 전의 (이)들아 | prīstinum 전의 (것)야 | prīstina 전의 (것)들아 |
원급 | 비교급 | 최상급 | |
---|---|---|---|
형용사 | prīstinus 전의 (이)가 | prīstinior 더 전의 (이)가 | prīstinissimus 가장 전의 (이)가 |
부사 | prīstinē | prīstinius | prīstinissimē |
제시된 형태 중 음영이 칠해진 것은 실제 코퍼스에서는 확인되지 않았고, 규칙에 의해 자동 생성된 것입니다.
Cumque iudices resedissent, Florentius Nigriniani filius agens tune pro magistro officiorum, contemplans diligentius scripta, apicumque pristinorum quasi quandam umbram repperiens animadvertit (ut factum est) priore textu interpolato longe alia quam dictarat Silvanus, ex libidine consarcinatae falsitatis adscripta. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XV, chapter 5 12:2)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 5장 12:2)
His in civitatibus plures fuere, qui damnorum pristinorum memores, et periculum ob hostium proximitatem capiti aut fortunis timentes, cujusvis opes contra illius potentiam crescere malebant, adeoque praejudicio ac invidia caeci fiebant, ut culpa et incuria Washingtonii, omnia mala, quae obtingebant, evenisse et accidisse aiebant. (Francis Glass, Washingtonii Vita, CAPUT UNDECIMUM. 13:36)
(프란키스 글라스, , 13:36)
ad brevem se mortis usum dux salutis dedidit, mortuos olim sepultos ut redire insuesceret, dissolutis pristinorum vinculis peccaminum. (Prudentius, Liber Cathemerinon, Hymnus omnis horae 9:50)
(프루덴티우스, , 9:50)
postero die quidem integra, memor pristinorum eius in civitatem meritorum, parcendum ac per eum remedia quaerenda esse praesentium malorum censebant: (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXIX 592:1)
(티투스 리비우스, 로마 건국사, 592:1)
Quem etiam ita negligentem et tepidum lectio tunc habebat, ut iam nichil ex ingenio sed ex usu cuncta proferrem, nec iam nisi recitator pristinorum essem inventorum, et si qua invenire liceret, carmina essent amatoria, non philosophie secreta; (Petrus Abaelardus, Abaelardi ad amicum suum consolataria epistola, QUOMODO IN AMOREM HELOYSE LAPSUS VULNUS INDE TAM MENTIS QUAM CORPORIS TRAXIT 4:4)
(피에르 아벨라르, , 4:4)
1. Antiquum and priscum denote the age that formerly existed, and is now no more, in opp. to novum, like παλαιός; vetus and vetustum (from ἔτος), what has existed for a long time, and has no longer any share in the disadvantages or advantages of youth, in opp. to recens, like γέρων, γεραιόσ, γερούσιος. Hence antiquus homo is a man who existed in ancient times; vetus, an old man. Antiqui scriptores means the classics, inasmuch as the age in which they flourished has long been past; veteres, inasmuch as they have lived and influenced manhood for 2000 years. Cic. Verr. i. 21. Vereor ne hæc nimis antiqua et jam obsoleta videantur: compare with Orat. i. 37. Ut illi vetus atque usitata exceptio daretur. 2. Vetus refers only to length of time, and denotes age, sometimes as a subject of praise, sometimes as a reproach; vetustus refers to the superiority of age, inasmuch as that which is of long standing is at the same time stronger, more worthy of honor, more approved of, than that which is new, in opp. to novicius; lastly, veternus refers to the disadvantages of age, inasmuch as, after many years’ use, a thing becomes worn out, or, through long existence, weak and spiritless. Moreover, veternus, in the writers of the golden age, is only admitted as a substantive, veternum, as lethargy; vetus regularly supplies its place, and denotes more frequently the weakness than the strength of age. Tac. Ann. xi. 14 and 15. Veterrimis Græcorum, and vetustissima Italiæ disciplina. 3. Antiquus denotes age only in relation to time, as a former age in opp. to the present; priscus (from πάρος), as a solemn word, with the qualifying accessory notion of a former age worthy of honor, and a sacred primitive age, like ἀρχαῖος, in opp. to the fashion of the day. 4. Antiquus and priscus denote a time long past; pristinus, generally, denotes only a time that is past, like πρότερος. (iv. 83.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0058%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용