뜻

1. 어려운, 곤란한, 말썽부리는
2. 완고한, 고집센

1. difficult, troublesome
2. (of character) obstinate, intractable, hard to please or manage

예문

• Ipsi erant transcendendae valles maximae ac difficillimae; (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 68:3)

  (카이사르, 내란기, 1권 68:3)

• Et tandem multa versantibus nobis, sedit consilium quod tutius celeritas fecit, quattuor eisdem ballistis scorpiones opponi, qui dum translati e regione, caute (quod artis est difficillimae) collocantur, lux nobis advenit maestissima, Persarum manipulos formidatos ostentans, adiectis elephantorum agminibus, quorum stridore immanitateque corporum nihil humanae mentes terribilius cernunt. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, LIBER XIX, chapter 7 6:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 7장 6:1)

• difficillimae mihi expeditiones mandabantur. (Seneca, Controversiae, book 7, De moribus sit actio. Popillium parricidii reum Cicero defendit; absolutus est. proscriptum Ciceronem ab Antonio missus occidit Popillius et caput eius ad Antonium retulit. accusatur de moribus. 12:5)

  (세네카, , , 12:5)

• ideoque longe mihi difficillimae videntur prosopopoeiae, in quibus ad reliquum suasoriae laborem accedit etiam personae difficultas. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber III 266:1)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 266:1)

• et dixit Dominus: "Ecce unus est populus et unum labium omnibus; et hoc est initium operationis eorum, nec eis erit deinceps difficile, quidquid cogitaverint facere. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Genesis, 11 11:6)

  말씀하셨다. “보라, 저들은 한 겨레이고 모두 같은 말을 쓰고 있다. 이것은 그들이 하려는 일의 시작일 뿐, 이제 그들이 하고자 하는 것은 무엇이든 못할 일이 없을 것이다. (불가타 성경, 창세기, 11장 11:6)

유의어 사전

Arduus (from ὀρθός) means difficult to ascend, in opp. to pronus; on the other hand, difficilis means difficult to execute, in opp. to facilis. Arduus involves a stronger notion of difficulty, and denotes the difficult when it borders on the impossible. Plin. Ep. iv. 17. Est enim res difficilis ardua. Tac. Hist. ii. 76. Æstimare debent, an quod inchoatur, reipublicæ utile, ipsis gloriosum, aut promptum effectu, aut certe non arduum sit. Cic. Verr. i. 51. Cum sibi omnes ad illum allegationes difficiles, omnes aditos arduos, ac pæne interclusos, viderent. (ii. 105.)

1. Austerus (αὐστηρός, from αὔω) denotes gravity as an intellectual, severus (αὐηρός) as a moral quality. The austerus in opp. to jucundus, Plin. H. N. xxxiv. 8. xxxv. 11, is an enemy to jocularity and frivolity, and seeks in science, learning, and social intercourse, always that which is serious and real, at the risk of passing for dull; the severus, in opp. to luxuriosus, Quintil. xi. 3, 74, is rigid, hates all dissoluteness and laxity of principle, and exacts from himself and others self-control and energy of character, at the risk of passing for harsh. The stoic, as a philosopher, is austerus, as a man, severus. 2. Austerus and severus involve no blame; whereas difficilis, morosus, and tetricus, denote an excess or degeneracy of rigor. The difficilis understands not the art of easy and agreeable converse, from hypochondria and temperament; the morosus (from mos) is scrupulous, and wishes everything to be done according to rule, from scrupulosity and want of tolerance; the tetricus (redupl. of trux, τραχύς) is stiff and constrained, from pedantry and want of temper. (iii. 232.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein