뜻

1. 대화, 토론
2. 소문, 유언비어, 발화, 말, 담화
3. 언어, 화법

1. a conversation, discussion
2. a rumor, diction, speech, talk, discourse
3. a language, manner of speaking

예문

• Cum ergo resurrexisset a mortuis, recordati sunt discipuli eius quia hoc dicebat, et crediderunt Scripturae et sermoni, quem dixit Iesus. (Biblia Sacra Vulgata, Evangelium secundum Ioannem, 2 2:22)

  예수님께서 죽은 이들 가운데에서 되살아나신 뒤에야, 제자들은 예수님께서 이 말씀을 하신 것을 기억하고, 성경과 그분께서 이르신 말씀을 믿게 되었다. (불가타 성경, 요한 복음서, 2장 2:22)

• Dicit ei Iesus: " Vade. Filius tuus vivit ". Credidit homo sermoni, quem dixit ei Iesus, et ibat. (Biblia Sacra Vulgata, Evangelium secundum Ioannem, 4 4:50)

  그러자 예수님께서 그에게 말씀하셨다. “가거라. 네 아들은 살아날 것이다.” 그 사람은 예수님께서 자기에게 이르신 말씀을 믿고 떠나갔다. (불가타 성경, 요한 복음서, 4장 4:50)

• " Ab eis Caesar haec facta cognovit, qui sermoni interfuerunt; (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, TERTIVS 18:8)

  (카이사르, 내란기, 3권 18:8)

• tu nunc superstes solus sermoni meo es. (T. Maccius Plautus, Truculentus, act 2, scene 4 4:77)

  (티투스 마키우스 플라우투스, , , 4:77)

• Postridie vero, cum inluxisset dies cui solebant fauces ventresque se parare, nuntiatur mihi nonnullos eorum etiam, qui sermoni aderant, nondum a murmuratione cessasse tantumque in eis valere vim pessimae consuetudinis, ut eius tantum voce uterentur et dicerent: (Augustine, Saint, Epistulae. Selections., 10. (A. D. 395 Epist. XXIX) Epistula Presbyteri Hipponiensium Regiorum Ad Alypium Episcopum Tagastensium De Die Natalis Leontii Quondam Episcopi Hipponiensis 8:1)

  (아우구스티누스, 편지들, 8:1)

유의어 사전

Lingua denotes the speech of any, even the most uncultivated people, gens or natio, in as far as they possess proper words to express their notions; whereas sermo, only the speech of a cultivated people, populus, in as far as it is adapted for the expression of connected thoughts. Lingua is, like the tongue, born with us, and refers more to the mere gift of speech; sermo requires voluntary activity, and involves the rules of grammar and of style. Cic. Fin. i. 3, 10. Sæpe disserui Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Græcam: comp. with Off. i. 31. Sermone debemus uti eo, qui notus est nobis. (iv. 22.)

1. Sermo (εἰρόμενος) denotes a conversation accidentally arising, or at least carried on without any fixed and serious purpose; whereas colloquium, generally a conversation agreed upon for a particular purpose, like a conference. 2. Sermo is a natural mode of speaking; oratio, a speech premeditated and prepared according to the rules of art. The sermo arises when, in ordinary life, an individual speaks longer than usual, and continues speaking, and is accidentally not interrupted; the oratio has a definite extent with an observable beginning, middle, and end, and in it the speaker calculates upon not being interrupted. In the sermo, the language of ordinary life predominates, whether in prose or verse, as in the comic poets, and in the Sermones of Horace; whereas in the oratio the language is select, and in conformity to the rules of rhetoric. Cic. Orat. 16. Mollis est oratio philosophorum et umbratilis . . . Itaque sermo potius quam oratio dicitur. Tac. Hist. i. 19. Apud senatum non comptior Galbæ, non longior . . . sermo; Pisonis comis oratio. (iv. 23.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein