뜻

1. 대화, 토론
2. 소문, 유언비어, 발화, 말, 담화
3. 언어, 화법

1. a conversation, discussion
2. a rumor, diction, speech, talk, discourse
3. a language, manner of speaking

예문

• Cumque descenderet Moyses de monte Sinai, tenebat duas tabulas testimonii et ignorabat quod resplenderet cutis faciei suae ex consortio sermonis Domini. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 34 34:29)

  모세는 시나이 산에서 내려왔다. 산에서 내려올 때 모세의 손에는 증언판 두 개가 들려 있었다. 모세는 주님과 함께 말씀을 나누어 자기 얼굴의 살갗이 빛나게 되었으나, 그것을 알지 못하였다. (불가타 성경, 탈출기, 34장 34:29)

• " Mementote sermonis, quem praecepit vobis Moyses famulus Domini dicens: "Dominus Deus vester dedit vobis requiem et terram hanc". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iosue, 1 1:13)

  “주님의 종 모세께서 ‘주 너희 하느님께서 너희에게 안식을 베푸시고 이 땅을 주셨다.’ 하고 너희에게 이르신 말씀을 기억하여라. (불가타 성경, 여호수아기, 1장 1:13)

• Recordamini in sempiternum pacti eius, sermonis, quem praecepit in mille generationes, (Biblia Sacra Vulgata, Liber I Paralipomenon, 16 16:15)

  그분의 계약을 영원히, 명령하신 말씀을 천대에 이르도록 기억하여라. (불가타 성경, 역대기 상권, 16장 16:15)

• Ecce haec sunt termini viarum eius; et, cum vix parvam stillam sermonis eius audierimus, quis poterit tonitruum magnitudinis illius intueri? ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iob, 26 26:14)

  이것들은 그분 길의 한 조각일 뿐, 그분에 대해 우리는 얼마나 작은 속삭임만 듣고 있나? 그러니 그분 권능의 천둥소리를 누가 알아들을 수 있겠나? 욥의 여덟째 담론의 계속 (불가타 성경, 욥기, 26장 26:14)

• In manu artificum opera laudabuntur, et princeps populi in sapientia sermonis sui, in sensu vero seniorum verbum. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiasticus, 9 9:24)

  (불가타 성경, 집회서, 9장 9:24)

유의어 사전

Lingua denotes the speech of any, even the most uncultivated people, gens or natio, in as far as they possess proper words to express their notions; whereas sermo, only the speech of a cultivated people, populus, in as far as it is adapted for the expression of connected thoughts. Lingua is, like the tongue, born with us, and refers more to the mere gift of speech; sermo requires voluntary activity, and involves the rules of grammar and of style. Cic. Fin. i. 3, 10. Sæpe disserui Latinam linguam non modo non inopem, sed locupletiorem etiam esse quam Græcam: comp. with Off. i. 31. Sermone debemus uti eo, qui notus est nobis. (iv. 22.)

1. Sermo (εἰρόμενος) denotes a conversation accidentally arising, or at least carried on without any fixed and serious purpose; whereas colloquium, generally a conversation agreed upon for a particular purpose, like a conference. 2. Sermo is a natural mode of speaking; oratio, a speech premeditated and prepared according to the rules of art. The sermo arises when, in ordinary life, an individual speaks longer than usual, and continues speaking, and is accidentally not interrupted; the oratio has a definite extent with an observable beginning, middle, and end, and in it the speaker calculates upon not being interrupted. In the sermo, the language of ordinary life predominates, whether in prose or verse, as in the comic poets, and in the Sermones of Horace; whereas in the oratio the language is select, and in conformity to the rules of rhetoric. Cic. Orat. 16. Mollis est oratio philosophorum et umbratilis . . . Itaque sermo potius quam oratio dicitur. Tac. Hist. i. 19. Apud senatum non comptior Galbæ, non longior . . . sermo; Pisonis comis oratio. (iv. 23.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein