고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: vetustus, vetusta, vetustum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | vetustus 오래된 (이)가 | vetustī 오래된 (이)들이 | vetusta 오래된 (이)가 | vetustae 오래된 (이)들이 | vetustum 오래된 (것)가 | vetusta 오래된 (것)들이 |
속격 | vetustī 오래된 (이)의 | vetustōrum 오래된 (이)들의 | vetustae 오래된 (이)의 | vetustārum 오래된 (이)들의 | vetustī 오래된 (것)의 | vetustōrum 오래된 (것)들의 |
여격 | vetustō 오래된 (이)에게 | vetustīs 오래된 (이)들에게 | vetustae 오래된 (이)에게 | vetustīs 오래된 (이)들에게 | vetustō 오래된 (것)에게 | vetustīs 오래된 (것)들에게 |
대격 | vetustum 오래된 (이)를 | vetustōs 오래된 (이)들을 | vetustam 오래된 (이)를 | vetustās 오래된 (이)들을 | vetustum 오래된 (것)를 | vetusta 오래된 (것)들을 |
탈격 | vetustō 오래된 (이)로 | vetustīs 오래된 (이)들로 | vetustā 오래된 (이)로 | vetustīs 오래된 (이)들로 | vetustō 오래된 (것)로 | vetustīs 오래된 (것)들로 |
호격 | vetuste 오래된 (이)야 | vetustī 오래된 (이)들아 | vetusta 오래된 (이)야 | vetustae 오래된 (이)들아 | vetustum 오래된 (것)야 | vetusta 오래된 (것)들아 |
원급 | 비교급 | 최상급 | |
---|---|---|---|
형용사 | vetustus 오래된 (이)가 | vetustior 더 오래된 (이)가 | vetustissimus 가장 오래된 (이)가 |
부사 | vetustē | vetustius | vetustissimē |
제시된 형태 중 음영이 칠해진 것은 실제 코퍼스에서는 확인되지 않았고, 규칙에 의해 자동 생성된 것입니다.
et cum dicto nudatus ipse, delato lumine, scabiem vetustam cariosae testae occipit exculpere. (Apuleius, Metamorphoses, book 9 7:15)
(아풀레이우스, 변신, 9권 7:15)
"Itaque cum omnium gentium de dis inmortalibus, quamvis incerta sit vel ratio vel origo, maneat tamen firma consensio, neminem fero tanta audacia tamque inreligiosa nescio qua prudentia tumescentem, qui hanc religionem tam vetustam, tam utilem, tam salubrem dissolvere aut infirmare nitatur." (Minucius Felix, Marcus, Octavius, chapter 8 1:1)
(미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 8장 1:1)
ac tenendum quidem semper est has correcturas licet nullo alio codice confirmentur non minus quam consensum omnium reliquorum librorum vetustam atque genuinam lectionem continere posse; (M. Tullius Cicero, Tusculanae Disputationes, PRAEFATIO 1:287)
(마르쿠스 툴리우스 키케로, 투스쿨라눔의 대화, 머리말 1:287)
Praeter officium, quod incomparabiliter eminenti apostolatui tuo sine fine debetur, etsi absque intermissione solvatur, commendo supplicum baiulorum pro nova necessitudine vetustam necessitatem,1 qui in Arvernam regionem longum iter, his quippe temporibus, emensi casso labore venerunt, namque unam feminam de affectibus suis, quam forte Vargorum (hoc enim nomine indigenas latrunculos nuncupant) superventus abstraxerat, isto deductam ante aliquot annos isticque distractam cum non falso indicio comperissent, certis quidem signis sed non recentibus inquisivere vestigiis. (Sidonius Apollinaris, Epistulae, book 6, Sidonius Domino Papae Lupo salutem 1:1)
(시도니우스 아폴리나리스, 편지들, 6권, 1:1)
Athenienses maxime in eam rem idonei visi sunt et propter civitatis dignitatem et vetustam societatem cum Aetolis. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXV 376:1)
(티투스 리비우스, 로마 건국사, 376:1)
1. Antiquum and priscum denote the age that formerly existed, and is now no more, in opp. to novum, like παλαιός; vetus and vetustum (from ἔτος), what has existed for a long time, and has no longer any share in the disadvantages or advantages of youth, in opp. to recens, like γέρων, γεραιόσ, γερούσιος. Hence antiquus homo is a man who existed in ancient times; vetus, an old man. Antiqui scriptores means the classics, inasmuch as the age in which they flourished has long been past; veteres, inasmuch as they have lived and influenced manhood for 2000 years. Cic. Verr. i. 21. Vereor ne hæc nimis antiqua et jam obsoleta videantur: compare with Orat. i. 37. Ut illi vetus atque usitata exceptio daretur. 2. Vetus refers only to length of time, and denotes age, sometimes as a subject of praise, sometimes as a reproach; vetustus refers to the superiority of age, inasmuch as that which is of long standing is at the same time stronger, more worthy of honor, more approved of, than that which is new, in opp. to novicius; lastly, veternus refers to the disadvantages of age, inasmuch as, after many years’ use, a thing becomes worn out, or, through long existence, weak and spiritless. Moreover, veternus, in the writers of the golden age, is only admitted as a substantive, veternum, as lethargy; vetus regularly supplies its place, and denotes more frequently the weakness than the strength of age. Tac. Ann. xi. 14 and 15. Veterrimis Græcorum, and vetustissima Italiæ disciplina. 3. Antiquus denotes age only in relation to time, as a former age in opp. to the present; priscus (from πάρος), as a solemn word, with the qualifying accessory notion of a former age worthy of honor, and a sacred primitive age, like ἀρχαῖος, in opp. to the fashion of the day. 4. Antiquus and priscus denote a time long past; pristinus, generally, denotes only a time that is past, like πρότερος. (iv. 83.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0064%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용