뜻

1. 싸움, 전투, 만남, 갈등, 교전
2. 투쟁, 분쟁, 시합, 불화

1. a fight, battle, combat, encounter
2. a contest, struggling, strife

예문

• Ceteri e vestigio mittunt ad Caesarem legatos petuntque, ut ea poena sit contentus hostium, quam si sine dimicatione inferre integris posset, pro sua clementia atque humanitate numquam profecto esset illaturus. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, XXII 22:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 22장 22:2)

• Hoc fonte prohiberi posse oppidanos cum optarent reliqui, Caesar unus videret, e regione eius vineas agere adversus montem et aggerem instruere coepit magno cum labore et continua dimicatione. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO GALLICO, OCTAVVS, XLII 42:2)

  (카이사르, 갈리아 전기, 8권, 42장 42:2)

• qui admiranda virtute ex suis navibus in hostium navis transilire non dubitabant et dimicatione aequata longe superiores virtute rem feliciter gerebant. (CAESAR, INCERTI AVCTORIS DE BELLO ALEXANDRINO 46:7)

  (카이사르, 알렉산드리아 전기 46:7)

• In hac dimicatione, nostri quoque periere non contemnendi. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXVII, chapter 10 16:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 16:1)

• priore Antonius fugisse eum scribit ac sine paludamento equoque post biduum demum apparuisse, sequenti satis constat non modo ducis, sed etiam militis functum munere atque in media dimicatione, aquilifero legionis suae grauiter saucio, aquilam umeris subisse diuque portasse. (C. Suetonius Tranquillus, De Vita Caesarum, Divus Augustus, chapter 10 4:1)

  (가이우스 수에토니우스 트란퀼루스, 황제전, , 10장 4:1)