고전 발음: []교회 발음: []
기본형: affatim
Quamquam tibi suscensui, miseria
(티투스 마키우스 플라우투스, , , 2:133)
et iam dum eum ingenti plaga reconcilio, iamiam sudoro adfatim corpore diutule obrigui; (Apuleius, Florida 16:34)
(아풀레이우스, 플로리다 16:34)
Abnuebam, quippe qui iam cenae affatim piscatum prospexeramus: (Apuleius, Metamorphoses, book 1 22:21)
(아풀레이우스, 변신, 1권 22:21)
"Quod sciam, templis et lavacris et ceteris operibus longe cunctas civitates antecellimus, utensilium praeterea pollemus affatim, Certe libertas otioso, et negotioso quidem advenae Romana frequentia, modesto vero hospiti quies villatica;" (Apuleius, Metamorphoses, book 2 19:8)
(아풀레이우스, 변신, 2권 19:8)
sed plane pone stabulum prospectum hortulum iam fame perditus fidenter invado et, quamvis crudis holeribus, affatim tamen ventrem sagino, deosque comprecatus omnes cuncta prospectabam loca, sicubi forte conterminis in hortulis candens repperirem rosarium. (Apuleius, Metamorphoses, book 4 1:5)
(아풀레이우스, 변신, 4권 1:5)
1. Satis (from ἄση) denotes, like ἱκανῶς, a sufficient measure, without any accessory reference; whereas affatim and abunde with the accessory notion of rather too much than too little; abunde, like ἅλις, with an objective and absolute reference; whereas affatim, like ἀφθόνως, in a subjective and relative sense. A person may have worked affatim, according to his own opinion, and yet not satis. Cic. Att. ii. 16. Puto enim me Dicæarcho affatim satis fecisse. And, xvi. 1. Satis est et affatim prorsus. Liv. iv. 22. Frumentum non necessitati satis, sed copiæ quoque abunde ex ante confecto sufficiebat. 2. Satiare denotes satisfying, as the appeasing of a want generally, of hunger, of a longing, etc.; whereas saturare, as the appeasing of an unnatural craving, of an over-eager longing, or a voracious hunger, of hatred, of the thirst for blood. (i. 109.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0011%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용
