뜻

1. 점화하다, 불 내다, 불을 붙이다

1. I ignite, set alight.

예문

• Quis enim non fateatur, cum ex omnibus oratoris laudibus longe ista sit maxima, inflammare animos audientium et quocumque res postulet modo flectere, qui hac virtute caruerit, id ei quod maximum fuerit defuisse? (M. Tullius Cicero, Brvtvs, chapter 80 4:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 브루투스, 80장 4:3)

• idemque languentem labentemque populum aut ad decus excitare aut ab errore deducere aut inflammare in improbos aut incitatum in bonos mitigare; (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER PRIMVS 202:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 202:5)

• Neque vero istis tragoediis tuis, quibus uti philosophi maxime solent, Crasse, perturbor, quod ita dixisti, neminem posse eorum mentis, qui audirent, aut inflammare dicendo aut inflammatas restinguere, cum eo maxime vis oratoris magnitudoque cernatur, nisi qui [rerum omnium] naturam mores hominum atque rationes penitus perspexerit, in quo philosophia sit oratori necessario percipienda; (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER PRIMVS 219:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 219:1)

• Qui enim nihil potest tranquille, nihil leniter, nihil partite definite distincte facete dicere, praesertim cum causae partim totae sint eo modo partim aliqua ex parte tractandae si is non praeparatis auribus inflammare rem coepit, furere apud sanos et quasi inter sobrios bacchari vinulentus videtur. (M. Tullius Cicero, ORATOR AD M. BRVTVM, chapter 28 3:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, , 28장 3:3)

• medias etiam non destitit urbes, quidquid et Asopon veteresque interiacet Argos, inflammare odiis, multumque et ubique retexens legatum sese Graia de gente petendis isse super regnis profugi Polynicis, at inde vim, noctem; (Statius, P. Papinius, Thebais, book 3 3:129)

  (스타티우스, 푸블리우스 파피니우스, , 3권 3:129)

유의어 사전

Accendere, incendere, and inflammare, mean ‘to set on fire:’ accendere, from without, and at a single point, like ἀνάπτειν [hence to light a torch, etc.];
incendere, from within, like ἐνδαίειν [hence to set fire to houses, villages];
inflammare, ‘to set on fire,’ either from without or from within, but with bright flames, like ἀναφλογίζειν;
comburere and cremare mean ‘to burn up, or consume by fire;’ comburere, with a glowing heat, as the causative of ardere, like κατακαίειν;
cremare, with bright flames, as the causative of flagrare like πιμπράναι. Hence, mortui cremantur on a bright blazing funeral pile; vivi comburuntur, Cic. Fam. x. 32. Verr. i. 33 and 38, in order to make the torture of that mode of dying felt the more. (iv. 250.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein