라틴어-한국어 사전 검색

interitū

고전 발음: [] 교회 발음: []

형태정보

  • (interitus의 단수 탈격형) 파괴로

    형태분석: interit(어간) + ū(어미)

interitus

4변화 명사; 남성 상위3000위 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: interitus, interitūs

어원: inter(~사이에, ~중에) +I-

  1. 파괴, 붕괴, 무너짐, 잔해
  2. 절멸, 멸종, 소멸
  3. 박멸, 파괴, 분해, 해체
  1. ruin
  2. extinction
  3. destruction, dissolution

격변화 정보

4변화
단수 복수
주격 interitus

파괴가

interitūs

파괴들이

속격 interitūs

파괴의

interituum

파괴들의

여격 interituī

파괴에게

interitibus

파괴들에게

대격 interitum

파괴를

interitūs

파괴들을

탈격 interitū

파괴로

interitibus

파괴들로

호격 interitus

파괴야

interitūs

파괴들아

예문

  • Dixitque David: " Faciam misericordiam cum Hanon filio Naas, sicut fecit pater eius mecum misericordiam ". Misit ergo David consolans eum per servos suos super patris interitu. Cum autem venissent servi David in terram filiorum Ammon, (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Samuelis, 10 10:2)

    다윗은 ‘하눈의 아버지 나하스가 나에게 자애를 베풀었듯이, 나도 그의 아들 하눈에게 자애를 베풀어야겠다.’ 하고 생각하였다. 그래서 다윗은 신하들을 보내어, 그에게 그의 아버지에 대한 조의를 표하고자 하였다. 다윗의 신하들이 암몬 자손들의 땅에 들어가자, (불가타 성경, 사무엘기 하권, 10장 10:2)

  • Cessavitque spiritus regis adversari Absalom, eo quod consolatus esset super Amnon interitu. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Samuelis, 13 13:39)

    암논의 죽음이 가져온 충격에서 벗어나자, 다윗 임금은 압살롬을 애타게 그리워하였다. (불가타 성경, 사무엘기 하권, 13장 13:39)

  • Qui reliqui fuerint ex eo, sepelientur in interitu, et viduae illius non plorabunt. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iob, 27 27:15)

    생존자들은 흑사병으로 묻히고 그 과부들은 곡을 하지도 못하지. (불가타 성경, 욥기, 27장 27:15)

  • Ego quoque in interitu vestro ridebo et subsannabo, cum terror vobis advenerit, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Proverbiorum, 1 1:26)

    나도 너희가 불행할 때 웃고 파멸을 당할 때 비웃으리라. (불가타 성경, 잠언, 1장 1:26)

  • Qui decipit iustos in via mala, in interitu suo corruet, et simplices possidebunt bona eius. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Proverbiorum, 28 28:10)

    올곧은 이들을 나쁜 길로 유혹하는 자는 제 구렁에 자기가 빠지지만 흠 없는 이들은 좋은 것을 상속받는다. (불가타 성경, 잠언, 28장 28:10)

유의어 사전

1. Lues (from λοιμός) denotes epidemic disease, as proceeding from an impure morbid matter; contagium (from contingere? or κατατήκειν?) as contagious; pestilentia, as a disease reigning in the land, and especially as a pestilence. Sall. Cat. 10. Post ubi contagia quasi pestilentia invasit. Plin. H. N. xxiii. 28. Laurus folia pestilentiæ contagia prohibent. Lucan. vi. 86. Fluidæ contagia pestis. 2. Pestis is used for pestilence itself only by the poets; otherwise it denotes, like exitium and pernicies (from necare), that which destroys in general, without reference to disease; but pestis is, according to rule, used as a concrete, exitium and pernicies as abstract terms. Sen. N. Q. iii. pr. Philippi aut Alexandri . . . . qui exitio gentium clari non minores fuere pestes mortalium quam inundatio. 3. Pernicies has an active meaning, and denotes the destruction of a living being by murder; whereas exitium has a passive meaning, and denotes the destruction even of lifeless objects by annihilation; lastly, interitus has, like exitus, a neutral meaning, the destruction of living or lifeless objects by decay. Tac. Ann. xiv. 65. Poppæa non nisi in perniciem uxoris nupta; postremo crimen omni exitio gravius: and ii. 68. Cic. Cat. iv. 3. Cum de pernicie populi Romani, exitio hujus urbis cogitarit. Rull. ii. 4, 10. Extremi exitiorum exitus. 4. Exitium is a violent, exitus a natural end. Cic. Rull. ii. 4, 10. Qui civitatum afflictarum perditis jam rebus extremi exitiorum solent esse exitus, is, as it were, the last breath of a state that is being destroyed; like Verr. v. 6, 12 Exitus exitiales. (ii. 62. iii. 176.)

1. Mors and letum denote a natural death; mors (μόρος) the usual expression in a merely physical sense, as the way to corruption, like θάνατος; letum (from λαχεῖν, λάχεσις,) the select and solemn expression, as the lot of death, like οἶτος; whereas nex (from νεκρός) a violent death, as the passive of cædes. 2. Mors, letum, nex, are proper, whereas obitus and interitus only softer, expressions. Obitus, decease, denotes, like exitus, a natural death; whereas interitus, together with perire, usually denotes, like exitium, a violent death. Plin. Ep. iii. 7. Silius ultimus ex Neronianis consularibus obiit, quo consule Nero periit. Plaut. Epid. iii. 4, 56. Malo cruciatu pereas, atque obeas cito. 3. Perire represents death as destruction and corruption; interire as a vanishing, so that the former applies more to the body, the latter to the soul. Plaut. Capt. iii. 5, 32. Qui per virtutem periit, at non interit; that is, he who dies a noble death, though his body perishes, still lives in name and posthumous renown. Further, perire denotes a sudden and violent death, particularly by self-murder; interire, a gradual and painful, but, it may be, also a peaceful, death. Tac. Ann. xv. 44. Et pereuntibus Christianis addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent. Serv. ap. Cic. Fam. iv. 5. Si quis nostrum interiit, aut occisus est. 4. Obire mortem denotes to die, as a physical event, by which one ends all suffering; whereas oppetere mortem denotes to die, as a moral act, in as far as a man, if he does not seek death, at any rate awaits it with firmness and contempt of it. 5. Demori denotes to die off, as one belonging to a society, and thereby to occasion a vacancy; intermori, to be apparently dying, to be sick of a lingering disease, like ἐκθανεῖν; emori, to die entirely, in opp. to a mere semblance of life in misfortune, slavery, and disgrace, like πανδίκωσ θανεῖν. Cic. Pis. 7. Ut emori potius quam servire præstaret. (iii. 182.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein

유의어

  1. 파괴

  2. 절멸

  3. 박멸

관련어

시기별 사용빈도

전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0054%

SEARCH

MENU NAVIGATION