라틴어-한국어 사전 검색

interitum

고전 발음: [] 교회 발음: []

형태정보

  • (interitus의 단수 대격형) 파괴를

    형태분석: interit(어간) + um(어미)

interitus

4변화 명사; 남성 상위3000위 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: interitus, interitūs

어원: inter(~사이에, ~중에) +I-

  1. 파괴, 붕괴, 무너짐, 잔해
  2. 절멸, 멸종, 소멸
  3. 박멸, 파괴, 분해, 해체
  1. ruin
  2. extinction
  3. destruction, dissolution

격변화 정보

4변화
단수 복수
주격 interitus

파괴가

interitūs

파괴들이

속격 interitūs

파괴의

interituum

파괴들의

여격 interituī

파괴에게

interitibus

파괴들에게

대격 interitum

파괴를

interitūs

파괴들을

탈격 interitū

파괴로

interitibus

파괴들로

호격 interitus

파괴야

interitūs

파괴들아

예문

  • Fecit igitur malum in conspectu Domini sicut domus Achab; ipsi enim fuerunt ei consiliarii post mortem patris sui in interitum eius. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Paralipomenon, 22 22:4)

    아버지가 죽은 뒤에 아합 집안 사람들이 그의 고문관이 되었으므로, 그는 그 집안처럼 주님의 눈에 거슬리는 악한 짓을 저질러 망하고 말았다. (불가타 성경, 역대기 하권, 22장 22:4)

  • Sed, cum roboratus esset, elevatum est cor eius in interitum suum, et deliquit contra Dominum Deum suum; ingressusque templum Domini adolere voluit incensum super altare thymiamatis. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Paralipomenon, 26 26:16)

    그러나 우찌야는 강해지면서 교만해지더니, 마침내 패악한 짓을 저지르게 되었다. 그는 주 자기 하느님을 배신하여, 분향 제단 위에서 향을 피우려고 주님의 성전에 들어간 것이다. (불가타 성경, 역대기 하권, 26장 26:16)

  • Nolite fieri sicut patres vestri et fratres, qui recesserunt a Domino, Deo patrum suorum, et tradidit eos in interitum, ut ipsi cernitis. (Biblia Sacra Vulgata, Liber II Paralipomenon, 30 30:7)

    여러분은 여러분의 조상들이나 형제들과 같아서는 안 되오. 그들이 주 저희 조상들의 하느님을 배신하였으므로, 여러분이 보다시피 그분께서는 그들을 놀람거리로 만드셨소. (불가타 성경, 역대기 하권, 30장 30:7)

  • (Biblia Sacra Vulgata, Liber Esther, 8 8:12)

    (불가타 성경, 에스테르기, 8장 8:12)

  • Quomodo enim potero sustinere malum, quod passurus est populus meus, et interitum cognationis meae? ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Esther, 8 8:6)

    (불가타 성경, 에스테르기, 8장 8:6)

유의어 사전

1. Lues (from λοιμός) denotes epidemic disease, as proceeding from an impure morbid matter; contagium (from contingere? or κατατήκειν?) as contagious; pestilentia, as a disease reigning in the land, and especially as a pestilence. Sall. Cat. 10. Post ubi contagia quasi pestilentia invasit. Plin. H. N. xxiii. 28. Laurus folia pestilentiæ contagia prohibent. Lucan. vi. 86. Fluidæ contagia pestis. 2. Pestis is used for pestilence itself only by the poets; otherwise it denotes, like exitium and pernicies (from necare), that which destroys in general, without reference to disease; but pestis is, according to rule, used as a concrete, exitium and pernicies as abstract terms. Sen. N. Q. iii. pr. Philippi aut Alexandri . . . . qui exitio gentium clari non minores fuere pestes mortalium quam inundatio. 3. Pernicies has an active meaning, and denotes the destruction of a living being by murder; whereas exitium has a passive meaning, and denotes the destruction even of lifeless objects by annihilation; lastly, interitus has, like exitus, a neutral meaning, the destruction of living or lifeless objects by decay. Tac. Ann. xiv. 65. Poppæa non nisi in perniciem uxoris nupta; postremo crimen omni exitio gravius: and ii. 68. Cic. Cat. iv. 3. Cum de pernicie populi Romani, exitio hujus urbis cogitarit. Rull. ii. 4, 10. Extremi exitiorum exitus. 4. Exitium is a violent, exitus a natural end. Cic. Rull. ii. 4, 10. Qui civitatum afflictarum perditis jam rebus extremi exitiorum solent esse exitus, is, as it were, the last breath of a state that is being destroyed; like Verr. v. 6, 12 Exitus exitiales. (ii. 62. iii. 176.)

1. Mors and letum denote a natural death; mors (μόρος) the usual expression in a merely physical sense, as the way to corruption, like θάνατος; letum (from λαχεῖν, λάχεσις,) the select and solemn expression, as the lot of death, like οἶτος; whereas nex (from νεκρός) a violent death, as the passive of cædes. 2. Mors, letum, nex, are proper, whereas obitus and interitus only softer, expressions. Obitus, decease, denotes, like exitus, a natural death; whereas interitus, together with perire, usually denotes, like exitium, a violent death. Plin. Ep. iii. 7. Silius ultimus ex Neronianis consularibus obiit, quo consule Nero periit. Plaut. Epid. iii. 4, 56. Malo cruciatu pereas, atque obeas cito. 3. Perire represents death as destruction and corruption; interire as a vanishing, so that the former applies more to the body, the latter to the soul. Plaut. Capt. iii. 5, 32. Qui per virtutem periit, at non interit; that is, he who dies a noble death, though his body perishes, still lives in name and posthumous renown. Further, perire denotes a sudden and violent death, particularly by self-murder; interire, a gradual and painful, but, it may be, also a peaceful, death. Tac. Ann. xv. 44. Et pereuntibus Christianis addita ludibria, ut ferarum tergis contecti laniatu canum interirent. Serv. ap. Cic. Fam. iv. 5. Si quis nostrum interiit, aut occisus est. 4. Obire mortem denotes to die, as a physical event, by which one ends all suffering; whereas oppetere mortem denotes to die, as a moral act, in as far as a man, if he does not seek death, at any rate awaits it with firmness and contempt of it. 5. Demori denotes to die off, as one belonging to a society, and thereby to occasion a vacancy; intermori, to be apparently dying, to be sick of a lingering disease, like ἐκθανεῖν; emori, to die entirely, in opp. to a mere semblance of life in misfortune, slavery, and disgrace, like πανδίκωσ θανεῖν. Cic. Pis. 7. Ut emori potius quam servire præstaret. (iii. 182.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein

유의어

  1. 파괴

  2. 절멸

  3. 박멸

관련어

시기별 사용빈도

전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0054%

SEARCH

MENU NAVIGATION