고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: tāliō, tāliōnis
' Si merbrum rupit, ni cum e pacto, talio esto.' (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Vicesimus, I 15:2)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 15:2)
Quam quidem tu talionem, vir optime, iniquius paulo insectatus es ac ne consistere quidem dixisti lepida quadam sollertia verborum, quoniam talioni par non sit talio neque rumpi membrum facile possit ad alterius rupturae, ut ais tu, 'aequilibrium.' (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Vicesimus, I 34:1)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 34:1)
Nam si reus, qui depecisci noluerat, iudici talionem imperanti non parebat, aestimata lite iudex hominem pecuniae damnabat, atque ita, si reo et pactio gravis et acerba talio visa fuerat, severitas legis ad pecuniae multam redibat. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Vicesimus, I 39:1)
(아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 39:1)
Exigi a te talio non potest: (Seneca, Controversiae, Annaei Senecae oratorum et rhetorum sententiae divisiones colores controversiarum. liber X., Reipublicae laesae sit actio. Quidam expositos debilitabat et debilitatos mendicare cogebat ac mercedem exigebat ab eis. reipublicae laesae accusatur. 9:7)
(세네카, , , 9:7)
Inhumanum verbum est et quidem pro iusto receptum ultio, et talio non multum differt nisi ordine ; (Seneca, Liber II ad Novatum: de ira, Liber II 175:5)
(세네카, 노여움에 대하여, 175:5)
1. Vindicta (ἀναδέκτης) is an act of justice, like avenging: ultio (ἀλαλκεῖν, ἀλέξειν), an act of anger, like revenge; talio (τλῆναι), an act of retaliation. 2. Ultio, vindicatio, and talio, take place in consequence of the supreme authority of an individual; punitio, mulctatio, and castigatio, in consequence of the demand of others; pœna (ποινή, πεῖνα, πένομαι), as a punishment which the violated and offended law demands, by any mode of suffering; mulcta (μαλάξαι) as an amercement, which justice and equity demand, as a compensation for injuries done, especially a fine; castigatio, as a chastisement, which may serve to improve the individual, especially a rebuke. Pœna is for the general good; mulcta, for the good of the injured party; castigatio, for that of the guilty party. (v. 249.) 3. Pœnire means to punish, according to the principles of justice; whereas puniri, in Cicero, to take vengeance into one’s own hands.
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0006%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용