뜻

1. 강한
2. 건강한
3. 가치있는
4. 유효한

1. strong
2. healthy, well
3. worthy
4. valid

예문

• Salus carnis melior est omni auro et argento, et spiritus validus quam census immensus. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Ecclesiasticus, 30 30:15)

  건강한 삶은 어떤 금보다 좋고 굳건한 영은 헤아릴 수 없는 재물보다 좋다. (불가타 성경, 집회서, 30장 30:15)

• Ecce validus et fortis Domino sicut impetus grandinis, turbo confringens, sicut impetus aquarum multarum inundantium, et deiciet in terram violenter. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Isaiae, 28 28:2)

  보라, 주님께서 보내신 힘세고 굳센 이를. 그는 우박 섞인 폭우처럼, 들부수는 폭풍처럼 엄청나게 밀려와 물을 쏟아 붓는 폭우처럼 그것을 집어 땅으로 내동댕이치리라. (불가타 성경, 이사야서, 28장 28:2)

• tibi quidnam accedet ad istamquam puer et validus praesumis mollitiem, seudura valetudo inciderit seu tarda senectus? (SERMONVM Q. HORATI FLACCI, SECVNDVS, 02 2:51)

  (호라티우스의 풍자, 2권, 02장 2:51)

• "Nec tamen nostri sermonis artes infelicissimo profuerunt iuveni, quippe quidam procurrens e domo procerus et validus incunctanter lanceam mediis iniecit ursae praecordiis nec secus alius et ecce plurimi iam timore discusso certatim gladios etiam de proximo congerunt:" (Apuleius, Metamorphoses, book 4 9:83)

  (아풀레이우스, 변신, 4권 9:83)

• omnes exuta aequalitate iussa principis aspectare, nulla in praesens formidine, dum Augustus aetate validus seque et domum et pacem sustentavit. (Cornelius Tacitus, Annales, LIBER I, chapter 4 4:2)

  (코르넬리우스 타키투스, 연대기, , 4장 4:2)

유의어 사전

1. Validus (from ὅλοσ, οὖλος), means strong, in an active sense, as able to perform something, in opp. to imbecillis, Cic. Fam. vii. 1. Plin. H. N. xiv. 21, like σθεναρός; whereas firmus and robustus, in a passive sense, as able to endure; firmum (from φράξαι, φάργνυμι), strong from an immovable position, and, consequently, stedfast, in opp. to labans, vacillans, and, for want of a corresponding adjective, to imbecillus, Cic. Fam. ix. 16. Sall. Jug. 10. Quintil. v. 10, 49, like βέβαιος; robustum (from ἐῤῥῶσθαι) through its compact nature, and its impenetrable and, consequently, durable materials, nearly in opp. to tenerum, like ῥωμαλέος and ἰσχυρός. 2. Imbecillitas denotes generally a mental, infirmitas, a bodily weakness, according to Cic. Fin. v. 45. In infirma ætate, imbecillaque mente: both are sometimes used in a mental sense, in which case imbecillitas denotes a natural weakness of the head or heart, a want of talent or of spirit; whereas infirmitas, a moral weakness of character, fickleness and uncertainty, for example: Cæs. B. G. vii. 77. Nolite stultitia ac temeritate vestra aut imbecillitate animi omnem Galliam prosternere; comp. with iv. 5. Cæsar infirmitatem Gallorum veritus, quod sunt in consiliis capiendis mobiles et rebus plerumque novis student. Or, Cic. Divin. ii. 60, with Fam. xv. 1. Or, Tac. Ann. iv. 8, with Hist. i. 9. (iv. 164.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein