뜻

1. 명령하다, 지시하다, 명하다
2. 지배하다, 통치하다, 다스리다
3. 요구하다, 부과하다

1. (with dative) I command, give orders to
2. I rule, govern
3. I demand, impose

예문

• Erant autem principes eorum, qui super omnia opera Salomonis praepositi erant, quingenti quinquaginta; qui habebant subiectum populum et statutis operibus imperabant. (Biblia Sacra Vulgata, Liber I Regum, 9 9:23)

  솔로몬의 일을 지휘한 관리 책임자들은 오백오십 명이었는데, 그들은 일하는 백성을 감독하였다. (불가타 성경, 열왕기 상권, 9장 9:23)

• Propterea veteres Romani, cum in omnibus aliis vitae , tum in constituendis religionibus atque in dis inmortalibus animadvertendis castissimi , ubi terrain movisse senserant nuntiatumve erat, ferias eius rei causa edicto imperabant, sed dei nomen, ita uti solet, cui servari ferias oporteret, statuere et edicere quiescebant, ne alium pro alio nominando falsa religione populum alligarent. (Aulus Gellius, Attic Nights, Liber Secundus, XXVIII 3:1)

  (아울루스 겔리우스, 아테네의 밤, , 3:1)

• et singulis singuli lucumones imperabant, quos tota in Tuscia duodecim fuisse manifestum est, ex quibus unus omnibus praeerat. (Maurus Servius Honoratus, Commentary on the Aeneid of Vergil, SERVII GRAMMATICI IN VERGILII AENEIDOS LIBRVM DECIMVM COMMENTARIVS., commline 202 167:2)

  (마우루스 세르비우스 호노라투스, , , 167:2)

• accensus sit eo numero quo eum maiores nostri esse voluerunt qui hoc non in benefici loco sed in laboris ac muneris non temere nisi libertis suis deferebant, quibus illi quidem non multo secus ac servis imperabant. (M. Tullius Cicero, Letters to and from Quintus, LIBER PRIMVS, chapter 4 2:3)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 퀸투스와 주고 받은 편지들, , 4장 2:3)

• Immunes erant ab istis malis, qui nondum se deliciis solverant, qui sibi imperabant, sibi ministrabant. (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 15, letter 95 18:2)

  (세네카, , , 18:2)

유의어 사전

Jubere (from ἰότης) means to bid, merely in consequence of one’s own wish and will, in opp. to vetare, like κελεύειν; imperare, to command, by virtue of a military supreme authority, like ἄρχειν; præcipere to enjoin, by virtue of an authority as a teacher, etc., something like ἐντέλλεσθαι; mandare (from μήδομαι) to charge, in consequence of thorough confidence in a person, like ἐφίεσθαι.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein