뜻

1. 명령하다, 지시하다, 명하다
2. 지배하다, 통치하다, 다스리다
3. 요구하다, 부과하다

1. (with dative) I command, give orders to
2. I rule, govern
3. I demand, impose

예문

• Inter regna cetera erit humillima et non elevabitur ultra super nationes, et imminuam eos, ne imperent gentibus. (Biblia Sacra Vulgata, Prophetia Ezechielis, 29 29:15)

  그것은 왕국들 가운데 가장 보잘것없는 왕국으로서, 다시는 다른 민족들 위로 일어서지 못할 것이다. 나는 그들을 작게 만들어, 그들이 다른 민족들을 지배하지 못하게 하겠다. (불가타 성경, 에제키엘서, 29장 29:15)

• simul Civilis, ausus an ex composito, intulit se agmini Tungrorum, et clara voce 'non ideo' inquit 'bellum sumpsimus, ut Batavi et Treviri gentibus imperent: (Cornelius Tacitus, Historiae, LIBER IV, chapter 66 66:4)

  (코르넬리우스 타키투스, 역사, , 66장 66:4)

• Illae enim solent purpurisso et cerussa ora depingere, sericis nitere vestibus, splendere gemmis, aurum portare cervicibus et auribus perforatis Rubri Maris pretiosissima grana suspendere, flagrare mure, et tandem dominatu virorum se caruisse laetentur quaerantque alios, non quibus iuxta Dei sententiam serviant, sed quibus imperent. (Jerome, Saint, Epistulae. Selections., Ad Principiam Virginem De Vita Sanctae Marcellae 3:16)

  (히에로니무스, 편지들, 3:16)

• Et ideo ego adulescentulos existimo in scholis stultissimos fieri, quia nihil ex his, quae in usu habemus, aut audiunt aut vident, sed piratas cum catenis in litore stantes, sed tyrannos edicta scribentes, quibus imperent filiis ut patrum suorum capita praecidant, sed responsa in pestilentiam data, ut virgines tres aut plures immolentur, sed mellitos verborum globulos et omnia dicta factaque quasi papavere et sesamo sparsa. (Petronius, Satyricon, Fragmenta, and Poems, TITI PETRONI ARBITRI SATYRICON 1:7)

  (페트로니우스, 사티리콘, 1:7)

• Sto exspectans si quid mihi imperent. (P. Terentius Afer, Eunuchus, act 3, scene 5 5:103)

  (푸블리우스 테렌티우스 아페르, 환관, , 5:103)

유의어 사전

Jubere (from ἰότης) means to bid, merely in consequence of one’s own wish and will, in opp. to vetare, like κελεύειν; imperare, to command, by virtue of a military supreme authority, like ἄρχειν; præcipere to enjoin, by virtue of an authority as a teacher, etc., something like ἐντέλλεσθαι; mandare (from μήδομαι) to charge, in consequence of thorough confidence in a person, like ἐφίεσθαι.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein