뜻

1. 명령하다, 지시하다, 명하다
2. 지배하다, 통치하다, 다스리다
3. 요구하다, 부과하다

1. (with dative) I command, give orders to
2. I rule, govern
3. I demand, impose

예문

• Dixitque Balaam ad Balac: " Sta paulisper iuxta holocaustum tuum, donec vadam, si forte occurrat mihi Dominus; et, quodcumque imperaverit, loquar tibi ". Cumque abiisset in collem nudum, (Biblia Sacra Vulgata, Liber Numeri, 23 23:3)

  그런 다음에 발라암이 발락에게 말하였다. “여기 임금님의 번제물 곁에 서 계십시오. 저는 다녀오겠습니다. 어쩌면 주님께서 오셔서 저를 만나 주실 것입니다. 주님께서 무엇을 보여 주시든 그대로 알려 드리겠습니다.” 그러고 나서 그는 벌거숭이 언덕으로 올라갔다. (불가타 성경, 민수기, 23장 23:3)

• Etiam Cingulo, quod oppidum Labienus constituerat suaque pecunia exaedificaverat, ad eum legati veniunt quaeque imperaverit se cupidissime facturos pollicentur. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 15:3)

  (카이사르, 내란기, 1권 15:3)

• sese paratos esse portas aperire, quaeque imperaverit facere et L. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, PRIMVS 20:9)

  (카이사르, 내란기, 1권 20:9)

• Hodie utrum tandem sapientiorem putas, qui invenit quemadmodum in inmensam altitudinem crocum latentibus fistulis exprimat, qui euripos subito aquarum impetu implet aut siccat et versatilia cenationum laquearia ita coagmentat, ut subinde alia facies atque alia succedat et totiens tecta quotiens fericula mutentur, an eum, qui et aliis et sibi hoc monstrat, quam nihil nobis natura durum ac difficile imperaverit, posse nos habitare sine marmorario ac fabro, posse nos vestitos esse sine commercio sericorum, posse nos habere usibus nostris necessaria, si contenti fuerimus iis quae terra posuit in summo ? (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 14, letter 90 15:1)

  (세네카, , , 15:1)

• " Nemo certe invenietur alius, qui imperaverit omnibus iis, in quos animadverti iubebat, os inserta spongea includi, ne vocis emittendae haberent facultatem. (Seneca, Liber II ad Novatum: de ira, Liber III 117:4)

  (세네카, 노여움에 대하여, 117:4)

유의어 사전

Jubere (from ἰότης) means to bid, merely in consequence of one’s own wish and will, in opp. to vetare, like κελεύειν; imperare, to command, by virtue of a military supreme authority, like ἄρχειν; præcipere to enjoin, by virtue of an authority as a teacher, etc., something like ἐντέλλεσθαι; mandare (from μήδομαι) to charge, in consequence of thorough confidence in a person, like ἐφίεσθαι.

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein