뜻

1. 발음하다, 선언하다, 공표하다, 말하다, 언급하다, 신고하다, 알리다

1. I speak or utter out or plainly; pronounce, declare, state, express; divulge.

예문

• "Nos, non habitu sapientiam sed mente praeferimus, non eloquimur magna sed vivimus, gloriamur nos consecutos quod illi summa intentione quaesiverunt nec invenire potuerunt." (Minucius Felix, Marcus, Octavius, chapter 38 1:15)

  (미누쿠이우스 펠릭스, 마르쿠스, 옥타비우스, 38장 1:15)

• nam et omne, quod eloquimur sic, ut id aut esse dicamus aut non esse, et, si simpliciter dictum sit, suscipiunt dialectici, ut iudicent, verumne sit an falsum, et, si coniuncte sit elatum et adiuncta sint alia, iudicant, rectene adiuncta sint et verane summa sit unius cuiusque rationis, et ad extremum ipsi se compungunt suis acuminibus et multa quaerendo reperiunt non modo ea, quae iam non possint ipsi dissolvere, sed etiam quibus ante exorsa et potius detexta prope retexantur. (M. Tullius Cicero, De Oratore, LIBER SECUNDUS 158:1)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 웅변가론, 158:1)

• Ait Moyses: " Obsecro, Domine, non sum eloquens ab heri et nudiustertius et ex quo locutus es ad servum tuum, nam impeditioris et tardioris linguae sum ". (Biblia Sacra Vulgata, Liber Exodus, 4 4:10)

  모세가 주님께 아뢰었다. “주님, 죄송합니다. 저는 말솜씨가 없는 사람입니다. 어제도 그제도 그러하였고, 주님께서 이 종에게 말씀하시는 지금도 그러합니다. 저는 입도 무디고 혀도 무딥니다.” (불가타 성경, 탈출기, 4장 4:10)

• Non tacebo super membra eius et eloquar robur et gratiam struis. (Biblia Sacra Vulgata, Liber Iob, 41 41:4)

  그것의 다리 이야기를 어찌 빼놓을 수 있겠느냐? 그 힘과 빼어난 모습을 어찌 말하지 않을 수 있겠느냐? (불가타 성경, 욥기, 41장 41:4)

• " Ille unum elocutus, ut memoria tenerent milites ea, quae pridie sibi confirmassent, sequi sese iubet et praecurrit ante omnes. (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, SECVNDVS 34:11)

  (카이사르, 내란기, 2권 34:11)

유의어 사전

1. Eloqui and enunciare denote an act of the intellect, in conformity to which one utters a thought that was resting in the mind; but the eloquens regards therein both substance and form, and would express his thought in the most perfect language; whereas the enuncians regards merely the substance, and would only make his thought publici juris, or communicate it; hence elocutio belongs to rhetoric, enuntiatio to logic. 2. On the other hand, proloqui denotes a moral act, in conformity to which one resolves to give utterance to a secret thought, in opp. to reticere, like profiteri; lastly, pronuntiare, a physical act, by which one utters any thing, whether thought of, or written mechanically by the organs of speech, and makes it heard, like recitare. Pronuntiare, however, is a simple act of the organs of speech, and aims merely at being fully heard; recitare is an act of refined art, and aims by just modulation, according to the laws of declamation, to make a pleasing impression. Pronuntiatio relates only to single letters, syllables, and words, as the elements and body of speech, whereas recitatio relates both to the words and to their import, as the spirit of speech. (iv. 4.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein