고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: mūnus, mūneris
"sciscitati nomen cuiusdam Nicanoris qui genere Thracio proditus ius amicitiae summum cum illo Demochare colebat, litteras affingimus, ut venationis suae primitias bonus amicus videretur ornando muneri dedicasse." (Apuleius, Metamorphoses, book 4 9:52)
(아풀레이우스, 변신, 4권 9:52)
Nam quidam colonus partem venationis, immanis cervi pinguissimum femus, domino illi suo muneri miserat, quod incuriose pone culinae fores non altiuscule suspensum canis adaeque venaticus latenter invaserat, laetusque, praeda propere custodientes oculos evaserat. (Apuleius, Metamorphoses, book 8 19:2)
(아풀레이우스, 변신, 8권 19:2)
Dies ecce muneri destinatus aderat; (Apuleius, Metamorphoses, book 10 29:4)
(아풀레이우스, 변신, 10권 29:4)
Pontianus ipse quod a matre donatum acceperat meo muneri acceptum ferebat, Pontianus me uitricum sibi contigisse intimis affectionibus laetabatur. (Apuleius, Apologia 94:7)
(아풀레이우스, 변명 94:7)
Nec tamen ideo debemus tardius quemquam servare, quam possumus, ut muneri nostro timor imponat pondus. (Seneca, De Beneficiis, L. Annaei Senecae ad Aebutium Liberalem: de Beneficiis Liber I 72:5)
(세네카, 행복론, 72:5)
1. Donum (δωτίνη) means a present, as a gratuitous gift, by which the giver wishes to confer pleasure, like δῶρον; whereas munus, as a reward for services, whereby the giver shows his love or favor, like γέρας; lastly, largitio, as a gift from self-interested motives, which under the show of beneficence would win over and bribe, generally for political ends. Suet. Cæs. 28. Aliis captivorum millia dono afferens; that is, not merely as a loan: compare with Ner. 46. Auspicanti Sporus annulum muneri obtulit; that is, as a handsome return. Tac. H. ii. 30. Id comitatem bonitatemque faventes vocabant, quod sine modo (Vitellius) donaret sua largiretur aliena. 2. Donarium denotes particularly a gift to a temple; donativum, a military gift, or earnest-money, which the new emperor at his accession to the throne distributes among the soldiers; liberalitas, a gift which the emperor bestowed, generally on a poor nobleman, for his support. (iv. 142.)
Officium means an employment, as imposing a moral obligation, undertaken from conscientious feelings; munus, as imposing a political obligation, undertaken merely as a charge or office. Cic. Mur. 35. Hæc sunt officia necessariorum, commoda tenuiorum, munia candidatorum. (v. 352.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0325%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용