뜻

1. 싸우다, 다투다, 교전하다
2. 충돌하다, 갈등하다, 대립하다
3. 노력하다, 분투하다, 투쟁하다

1. I fight, combat, give battle, engage.
2. I contend, conflict, oppose, contradict.
3. I endeavour, struggle, strive.

예문

• "Pugnavi pro te et vulnera excepi. (Seneca, De Beneficiis, Liber III 41:7)

  (세네카, 행복론, 41:7)

• rationem haberi absentis non tam pugnavi ut liceret, quam ut, quoniam ipso consule pugnante populus iusserat, haberetur. (M. Tullius Cicero, Epistulae ad Familiares, LIBER SEXTVS: AD A. TORQVATVM ET CETEROS, letter 6 5:5)

  (마르쿠스 툴리우스 키케로, 친구들에게 보낸 편지들, , 5:5)

• Non pro mea adhuc sed pro patriae libertate pugnavi, nec agebam tanta pertinacia, ut liber, sed ut inter liberos viverem. (Seneca, Ad Lucilium Epistulae Morales, book 3, letter 24 7:3)

  (세네카, , , 7:3)

• peius adhuc, quo magis falsum est et longius petitum, contra eandem sororem gladiatoris, cuius modo feci mentionem, ad digitum pugnavi. (Quintilian, Institutio Oratoria, Liber VIII 203:4)

  (퀸틸리아누스, 변론 가정 교육, 203:4)

• ego, qui cum centum milibus ferocissimorum hostium signis collatis totiens pugnavi, qui plus quadraginta milia hominum cepi aut occidi, qui bina castra eorum expugnavi, qui citra iuga Tauri omnia pacatiora quam terra Italia est reliqui, non triumpho modo fraudor, sed causam apud vos, patres conscripti, accusantibus meis ipse legatis dico. (Titus Livius (Livy), Ab Urbe Condita, Liber XXXVIII 592:1)

  (티투스 리비우스, 로마 건국사, 592:1)

유의어 사전

1. Pugnare and confligere mean, to decide a quarrel by force, generally in a mass, in a battle; dimicare and digladiari, to decide a quarrel by arms, and generally in a single combat. 2. Pugnare denotes a battle, more with reference to its form, and on its brightest side, as requiring skill and courage; confligere, as a mere engagement, in consequence of an occasional collision, on its rough side as aiming at slaughter and carnage. Cic. Balb. 9. Qui cum hoste nostro cominus sæpe in acie pugnavit: comp. with Off. i. 23. Tenere in acie versari et manu cum hoste confligere, immane quiddam et belluarum simile est. Or, Nep. Eum. 4. and 8. 3. Dimicare denotes a fight with weapons agreed upon by the parties, such as swords, spears, lances, clubs, and gives the harmless image of a man who fights in his own defence; whereas digladiari denotes a fight with sword or poniard, and gives the hateful image of a practised gladiator, whose calling and art consist in nothing but fighting and assassinating. Cic. Tusc. iv. 19. Convenit dimicare pro legibus, pro libertate, pro patria: comp. with Leg. iii. 9. Iis sicis, quas ipse se projecisse dicit in forum, quibus inter se digladientur cives. (v. 187.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein