고전 발음: []교회 발음: []
형태정보
기본형: prīscus, prīsca, prīscum
남성 | 여성 | 중성 | ||||
---|---|---|---|---|---|---|
단수 | 복수 | 단수 | 복수 | 단수 | 복수 | |
주격 | prīscus 전의 (이)가 | prīscī 전의 (이)들이 | prīsca 전의 (이)가 | prīscae 전의 (이)들이 | prīscum 전의 (것)가 | prīsca 전의 (것)들이 |
속격 | prīscī 전의 (이)의 | prīscōrum 전의 (이)들의 | prīscae 전의 (이)의 | prīscārum 전의 (이)들의 | prīscī 전의 (것)의 | prīscōrum 전의 (것)들의 |
여격 | prīscō 전의 (이)에게 | prīscīs 전의 (이)들에게 | prīscae 전의 (이)에게 | prīscīs 전의 (이)들에게 | prīscō 전의 (것)에게 | prīscīs 전의 (것)들에게 |
대격 | prīscum 전의 (이)를 | prīscōs 전의 (이)들을 | prīscam 전의 (이)를 | prīscās 전의 (이)들을 | prīscum 전의 (것)를 | prīsca 전의 (것)들을 |
탈격 | prīscō 전의 (이)로 | prīscīs 전의 (이)들로 | prīscā 전의 (이)로 | prīscīs 전의 (이)들로 | prīscō 전의 (것)로 | prīscīs 전의 (것)들로 |
호격 | prīsce 전의 (이)야 | prīscī 전의 (이)들아 | prīsca 전의 (이)야 | prīscae 전의 (이)들아 | prīscum 전의 (것)야 | prīsca 전의 (것)들아 |
원급 | 비교급 | 최상급 | |
---|---|---|---|
형용사 | prīscus 전의 (이)가 | prīscior 더 전의 (이)가 | prīscissimus 가장 전의 (이)가 |
부사 | prīscē | prīscius | prīscissimē |
제시된 형태 중 음영이 칠해진 것은 실제 코퍼스에서는 확인되지 않았고, 규칙에 의해 자동 생성된 것입니다.
Nec immerito priscae poeticae divinus auctor apud Graios summae prudentiae virum monstrare cupiens multarum civitatum obitu et variorum populorum cognitu summas adeptum virtutes cecinit: (Apuleius, Metamorphoses, book 9 13:6)
(아풀레이우스, 변신, 9권 13:6)
Proinde Romam ingressus imperil virtutumque omnium larem, cum venisset ad rostra, perspectissimum priscae potentiae forum, obstipuit, perque omne latus quo se oculi contulissent, miraculorum densitate praestrictus, allocutus nobilitatem in curia, populumque e tribunali, in palatium receptus favore multiplici, laetitia fruebatur optata, et saepe, cum equestres ederet ludos, dicacitate plebis oblectabatur, nec superbae nec a libertate coalita desciscentis, reverenter modum ipse quoque debitum servans. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVI, chapter 10 13:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 13:1)
Sed cunctae castrenses et ordinariae potestates, ut honorum omnium apicem, priscae reverentiae more, praefectos semper suspexere praetorio. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXI, chapter 16 2:4)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 16장 2:4)
Aderat his omnibus Praetextatus, praeclarae indolis gravitatisque priscae senator, ex negotio proprio forte repertus apud Constantinopolim, quem arbitrio suo Achaiae proconsulari praefecerat potestate. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 7 6:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 7장 6:1)
Canopus inde duodecimo disiungitur lapide, quem (ut priscae memoriae tradunt), Menelai gubernator sepultus ibi cognominavit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 16 14:1)
(암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 16장 14:1)
1. Antiquum and priscum denote the age that formerly existed, and is now no more, in opp. to novum, like παλαιός; vetus and vetustum (from ἔτος), what has existed for a long time, and has no longer any share in the disadvantages or advantages of youth, in opp. to recens, like γέρων, γεραιόσ, γερούσιος. Hence antiquus homo is a man who existed in ancient times; vetus, an old man. Antiqui scriptores means the classics, inasmuch as the age in which they flourished has long been past; veteres, inasmuch as they have lived and influenced manhood for 2000 years. Cic. Verr. i. 21. Vereor ne hæc nimis antiqua et jam obsoleta videantur: compare with Orat. i. 37. Ut illi vetus atque usitata exceptio daretur. 2. Vetus refers only to length of time, and denotes age, sometimes as a subject of praise, sometimes as a reproach; vetustus refers to the superiority of age, inasmuch as that which is of long standing is at the same time stronger, more worthy of honor, more approved of, than that which is new, in opp. to novicius; lastly, veternus refers to the disadvantages of age, inasmuch as, after many years’ use, a thing becomes worn out, or, through long existence, weak and spiritless. Moreover, veternus, in the writers of the golden age, is only admitted as a substantive, veternum, as lethargy; vetus regularly supplies its place, and denotes more frequently the weakness than the strength of age. Tac. Ann. xi. 14 and 15. Veterrimis Græcorum, and vetustissima Italiæ disciplina. 3. Antiquus denotes age only in relation to time, as a former age in opp. to the present; priscus (from πάρος), as a solemn word, with the qualifying accessory notion of a former age worthy of honor, and a sacred primitive age, like ἀρχαῖος, in opp. to the fashion of the day. 4. Antiquus and priscus denote a time long past; pristinus, generally, denotes only a time that is past, like πρότερος. (iv. 83.)
출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein
전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0074%
고전 발음: []교회 발음: []
장음표시 사용