라틴어-한국어 사전 검색

prīscae

고전 발음: [] 교회 발음: []

형태정보

  • (prīscus의 여성 단수 속격형) 전의 (이)의

    형태분석: prīsc(어간) + ae(어미)

  • (prīscus의 여성 단수 여격형) 전의 (이)에게

    형태분석: prīsc(어간) + ae(어미)

  • (prīscus의 여성 복수 주격형) 전의 (이)들이

    형태분석: prīsc(어간) + ae(어미)

  • (prīscus의 여성 복수 호격형) 전의 (이)들아

    형태분석: prīsc(어간) + ae(어미)

prīscus

1/2변화 형용사; 자동번역 상위2000위 고전 발음: [] 교회 발음: []

기본형: prīscus, prīsca, prīscum

어원: for prius-cus; PRO-

  1. 전의, 먼저의
  2. 오래된, 고대의
  1. former
  2. ancient
  3. old-fashioned

격변화 정보

1/2변화
남성 여성 중성
단수 복수 단수 복수 단수 복수
주격 prīscus

전의 (이)가

prīscī

전의 (이)들이

prīsca

전의 (이)가

prīscae

전의 (이)들이

prīscum

전의 (것)가

prīsca

전의 (것)들이

속격 prīscī

전의 (이)의

prīscōrum

전의 (이)들의

prīscae

전의 (이)의

prīscārum

전의 (이)들의

prīscī

전의 (것)의

prīscōrum

전의 (것)들의

여격 prīscō

전의 (이)에게

prīscīs

전의 (이)들에게

prīscae

전의 (이)에게

prīscīs

전의 (이)들에게

prīscō

전의 (것)에게

prīscīs

전의 (것)들에게

대격 prīscum

전의 (이)를

prīscōs

전의 (이)들을

prīscam

전의 (이)를

prīscās

전의 (이)들을

prīscum

전의 (것)를

prīsca

전의 (것)들을

탈격 prīscō

전의 (이)로

prīscīs

전의 (이)들로

prīscā

전의 (이)로

prīscīs

전의 (이)들로

prīscō

전의 (것)로

prīscīs

전의 (것)들로

호격 prīsce

전의 (이)야

prīscī

전의 (이)들아

prīsca

전의 (이)야

prīscae

전의 (이)들아

prīscum

전의 (것)야

prīsca

전의 (것)들아

원급 비교급 최상급
형용사 prīscus

전의 (이)가

prīscior

더 전의 (이)가

prīscissimus

가장 전의 (이)가

부사 prīscē

prīscius

prīscissimē

제시된 형태 중 음영이 칠해진 것은 실제 코퍼스에서는 확인되지 않았고, 규칙에 의해 자동 생성된 것입니다.

예문

  • Nec immerito priscae poeticae divinus auctor apud Graios summae prudentiae virum monstrare cupiens multarum civitatum obitu et variorum populorum cognitu summas adeptum virtutes cecinit: (Apuleius, Metamorphoses, book 9 13:6)

    (아풀레이우스, 변신, 9권 13:6)

  • Proinde Romam ingressus imperil virtutumque omnium larem, cum venisset ad rostra, perspectissimum priscae potentiae forum, obstipuit, perque omne latus quo se oculi contulissent, miraculorum densitate praestrictus, allocutus nobilitatem in curia, populumque e tribunali, in palatium receptus favore multiplici, laetitia fruebatur optata, et saepe, cum equestres ederet ludos, dicacitate plebis oblectabatur, nec superbae nec a libertate coalita desciscentis, reverenter modum ipse quoque debitum servans. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XVI, chapter 10 13:1)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 10장 13:1)

  • Sed cunctae castrenses et ordinariae potestates, ut honorum omnium apicem, priscae reverentiae more, praefectos semper suspexere praetorio. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXI, chapter 16 2:4)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 16장 2:4)

  • Aderat his omnibus Praetextatus, praeclarae indolis gravitatisque priscae senator, ex negotio proprio forte repertus apud Constantinopolim, quem arbitrio suo Achaiae proconsulari praefecerat potestate. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 7 6:1)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 7장 6:1)

  • Canopus inde duodecimo disiungitur lapide, quem (ut priscae memoriae tradunt), Menelai gubernator sepultus ibi cognominavit. (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXII: Julianus, chapter 16 14:1)

    (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 16장 14:1)

유의어 사전

1. Antiquum and priscum denote the age that formerly existed, and is now no more, in opp. to novum, like παλαιός; vetus and vetustum (from ἔτος), what has existed for a long time, and has no longer any share in the disadvantages or advantages of youth, in opp. to recens, like γέρων, γεραιόσ, γερούσιος. Hence antiquus homo is a man who existed in ancient times; vetus, an old man. Antiqui scriptores means the classics, inasmuch as the age in which they flourished has long been past; veteres, inasmuch as they have lived and influenced manhood for 2000 years. Cic. Verr. i. 21. Vereor ne hæc nimis antiqua et jam obsoleta videantur: compare with Orat. i. 37. Ut illi vetus atque usitata exceptio daretur. 2. Vetus refers only to length of time, and denotes age, sometimes as a subject of praise, sometimes as a reproach; vetustus refers to the superiority of age, inasmuch as that which is of long standing is at the same time stronger, more worthy of honor, more approved of, than that which is new, in opp. to novicius; lastly, veternus refers to the disadvantages of age, inasmuch as, after many years’ use, a thing becomes worn out, or, through long existence, weak and spiritless. Moreover, veternus, in the writers of the golden age, is only admitted as a substantive, veternum, as lethargy; vetus regularly supplies its place, and denotes more frequently the weakness than the strength of age. Tac. Ann. xi. 14 and 15. Veterrimis Græcorum, and vetustissima Italiæ disciplina. 3. Antiquus denotes age only in relation to time, as a former age in opp. to the present; priscus (from πάρος), as a solemn word, with the qualifying accessory notion of a former age worthy of honor, and a sacred primitive age, like ἀρχαῖος, in opp. to the fashion of the day. 4. Antiquus and priscus denote a time long past; pristinus, generally, denotes only a time that is past, like πρότερος. (iv. 83.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein

유의어

  1. 오래된

  2. old-fashioned

관련어

시기별 사용빈도

전체 데이터 내 출현빈도: 약 0.0074%

SEARCH

MENU NAVIGATION