뜻

1. 싫어하는 것, 미움받는 것
2. 증오, 혐오, 질색

1. a hated thing
2. hatred

예문

• Quasi non et felicitas rerum gestarum exercitus benevolentiam imperatoribus et res adversae odia colligant! (CAESAR, COMMENTARIORVM DE BELLO CIVILI, SECVNDVS 31:5)

  (카이사르, 내란기, 2권 31:5)

• Odia multorum sub vultu, multorum sub osculo latent. (Publilius Syrus, Sententiae, 4 4:58)

  (푸블릴리우스 시루스, 격언집, 4:58)

• Peiora sunt tecta odia quam aperta. (Publilius Syrus, Sententiae, 4 4:99)

  (푸블릴리우스 시루스, 격언집, 4:99)

• "Confestim itaque constrictis sarcinis illis, quas nobis servaverant fideles mortui, Plataeae terminos concito gradu deserentes, istud apud nostros animos identidem reputabamus, merito nullam fidem in vita nostra repperiri, quod ad manes iam et mortuos odia perfidiae nostrae demigrarit." (Apuleius, Metamorphoses, book 4 9:88)

  (아풀레이우스, 변신, 4권 9:88)

• In his primus est coetus eorum, qui seminando diversa iurgia per vadimonia mille iactantur, viduarum postes et orborum limina deterentes, et aut inter discordantes amicos, aut propinquantes, vel affines, si simultatum levia senserint receptacula, odia struentes infesta: (Ammianus Marcellinus, Rerum Gestarum libri qui supersunt, Liber XXX, chapter 4 9:1)

  (암미아누스 마르켈리누스, 사건 연대기, , 4장 9:1)

유의어 사전

1. Odium and invidia denote the feeling of aversion; inimicitia and simultas, the exterior state arising from this feeling. 2. Invidia has a negative character, like disaffection, like δύσνοια, and is a temporary feeling, in opp. to gratia or favor; whereas odium (from ὀδύσασθαι) has a character thoroughly positive, like hatred, μῖσος, and is a deep-rooted feeling, in opp. to amor. Plin. Pan. 68, 7. Hence, invidia is the beginning of odium. Invidia has merely persons; odium, persons and things for its objects. Tac. Ann. ii. 56. Armenii . . . sæpius discordes sunt, adversus Romanos odio, et in Parthum invidia. xiii. 15. Nero intellecta invidia odium intendit. Plin. Pan. 84, 2. Exardescit invidia, cujus finis est odium. 3. Inimicitia denotes any enmity which has its foundation in antipathy or disagreement, like δυσμένεια, ἔχθρα; whereas simultas (ὁμαλότης) denotes a political enmity, which has its foundation in rivalship, like φιλονεικία. Suet. Vesp. 6. Simultas quam ex æmulatione non obscuræ gerebant. (iii. 73.)

출처: Döderlein's Hand-book of Latin Synonymes by Ludwig von Doederlein